Snoek met breuk in staart.

Gevangen in Friesland 1989. Deze snoek had schijnbaar geen last van de, inmiddels geheelde, staartbreuk. De spinner werd nietsontziend genomen. Waarschijnlijk is deze breuk ontstaan door een landbouwmachine tijdens het schoonmaken van de vaart. Dit aangezien het water niet bevaren mag worden.

Snoek met MOPSKOP.

Gevangen in Gelderland 1997. Het is een beetje een maf gezicht. De snoek van 53 cm met een veel te korte bovenkaak. Het lijkt wel of hij ergens hard tegenaan gezwommen is. Problemen met de plug had zij in het geheel niet. Dit ondanks het feit dat de tanden in de onderkaak ook niet optimaal zijn.

SNOEK mist buikvin.

Gevangen in Zuid-Holland (jan 2000). Deze snoek van 73 cm mist een buikvin. De snoek, die werd gevangen aan een tandemspinner, had nog duidelijke spieractie bij de plaats waar de vin hoorde te zitten. Hoe de vin verdwenen is, is ons onbekend. Wat echter opvalt is dat de vin echt tot aan het lijf is verdwenen onder een rechte lijn. Mocht het zo zijn dat iemand op deze wijze snoeken probeert te merken dan moet deze figuur toch eens beter nadenken.

SNOEK met halve staartvin.

Gevangen in Friesland (feb. 2001). Deze snoek van 53 cm mist de helft van zijn staart. Tevens had deze snoek erg grote ogen. Ondanks twee “handicaps” had deze snoek geen enkele moeite met een tandemspinner.

Het is even voor achten als ik bij Paul voor de deur mijn auto tot stilstand breng. Paul is al klaar en we kunnen meteen op weg. De boot halen en traileren. Paul heeft als viswater het Twiske uitgezocht. Een prachtig gebied waar je, als je daar rondtuft, geen benul hebt van het feit dat Amsterdam net om de hoek is. Het beloofd een mooie dag te worden volgens de heren weersvoorspellers en de zon doet dan ook al vroeg haar best om door te breken. Het ontbreken van enige wind maakt dat het al snel behoorlijk warm wordt op het redelijk heldere water. Maar aanbeten blijven uit. Het zal wel aan het mooie weer liggen. Dan na een dikke twee uur varen gebeurd het ineens. Een mooie beuk op mijn hengel doet haar vervolgens tot in het handvat buigen. ”En een mooie ook, denk ik”, hoor ik Paul zeggen. Het is zeker een mooie vis! Ik heb echter minder goed in de gaten dat het een echt mooie vis is dan Paul. Misschien wist hij ook wel dat daar een mooie snoek lag? We meten 99 cm snoek. Mijn eerst lepelsnoek na de gesloten tijd. Voorwaar geen slecht begin van de dag. We filosoferen nog even na over de aanbeet. Vol overgave, geen twijfel, dus waarom bijten die anderen dan niet? Zo mijmeren we nog 5 minuten als de volgende aanbeet zich manifesteert. Deze keer is het een snoekbaars die niet van de pako S af kan blijven. De snoekbaars meet een goede 60 cm en we verbazen ons over het feit dat we nu kort achtereen twee vissen vangen. Ook de derde vis komt binnen 5 minuten van die snoekbaars aan de oppervlakte. Een snoekje van 45cm. Net als we denken te kunnen concluderen dat ze nu echt los beginnen te raken is het ook weer voorbij met de aanbeten. We vissen tot een uur of drie en uiteindelijk is er dan nog een kleine snoek die het weer een keer probeert en dan ook prompt aan de pako S blijft plakken. We vangen dus samen vier vissen waaronder een bijna meter. Tevreden traileren we de boot en ik aanvaart de thuisreis. Morgen wordt mijn jongste dertien en we moeten nog wat inkopen doen. Ik heb mijn cadeau al gehad vandaag. Bedankt Paul.

Nadat ik een week mezelf, overigens in goed gezelschap, te buiten was gegaan aan allerhande lekkere versnaperingen vond ik het vandaag tijd om een compensatie dag in te voeren en ik dwong mezelf tot het hardlopen van een respectabele afstand. Na een kleine twee uurtjes en de nodige rek en strekoefeningen dan eindelijk het zalvende bad. Daar zat ik nog maar net in of mijn oudste dochter riep. Pa, Popke is hier. Popke mijn achterbuurman wilde wel even een uurtje achter de snoekbaars aan. Ik was dus snel uit bad en aangekleed. In korte tijd lag de boot te water en kon de eerste stek gekozen worden. We begonnen statisch. Popke mag dan graag verticalen. Hij gebruik een fireball systeem met daarop een getakelde blei. Als eerste maakte hij die hengel in order terwijl ik van plan was twee hengels, geaasd met een stukje vis, onder een hoempie ploempie te water te laten. Dat kwam er echter niet van. Nog voor we aan die tweede hengels toe waren begin de slip van de verticaalhengel te ratelen. Na een heftige drill landen we een mooie, naar mijn menig oude bekende, van 93 cm. (zie 30 december 2007) Een prachtig frappant begin van een visdag vol leermomenten. De stek brengt verder niet veel en we verkassen. Verticalend de rietjes uitpeurend blijft het even stil totdat opnieuw een snoek zich aan een getakelde blei vergrijpt. Deze meet een goede 80 cm. Dat is het even stil, we vervolgen de weg en bij een brug met een mooi aantal houten palen hebben we beiden wel eens vaker succes gehad. We vissen de palen systematisch af maar geen snoekbaar is te verleiden. Popke wil dan graag de andere kant van de palen bevissen en manoeuvreert de boot netjes over het ondiepe gedeelte onder het brugvlak. Ik besluit niet tegen de palen maar tegen de beschoeiing te vissen. Op nauwelijks 40 cm water knalt er een snoekbaars op de takel. Vangen doen we haar niet maar beiden genieten we van een pracht moment van een snoekbaars op nauwelijks 40 cm water. Zo het dan aan de andere kant ook zo zijn hoor ik Popke hardop denken. Wel ja proberen dan maar en wat denk je. Tot twee keer toe stort zich een snoekbaars op de takel van Popke. Ook deze vangen we niet maar wederom genieten we van het fenomeen van een snoekbaars uit het ondiepe. We driften voorbij een lelieveldje waar zich de laatste vis van deze dan openbaart. Het is wederom een snoekbaars die niet wil blijven plakken. We besluiten nog een klein stukje slepend af te leggen maar dat brengt geen vis in de boot. Na een kleine drie uurtje houden we het voor gezien omdat we beiden nog andere verplichtingen hebben die dag. Toch een vijftal vissen waargenomen en ik heb zowaar de eerste snoek van het seizoen gevangen. Hulde!

Na wederom een dagje zwoegen met palissadepalen kon ik dan vanavond weer even achter de penhengel zitten. Hoewel de wind nog steeds uit het oosten waait, zit er toch behoorlijk beweging in het water en menig bellenspoor en boeggolf is waar te nemen. Ook in de nabijheid van mijn pennetje en mijn hartslag verhoogd dan ook bij de eerste opsteker. Ik sla aan en de eerste platte van deze avond is een feit. Niet waar ik op zit te hopen maar je vangt wat en dat is altijd mooi. Zo volgen er nog een paar bleien, nog een enkele brasem maar de karper laat het afweten. Ik aas mijn haak nog eens met een maïskorrel en zet het pennetje strak tegen de bladen op mijn voerstek. Het duurt even maar dan krijg ik een prachtige opsteker. Dit lijkt een aardige vis maar en even vermoed ik een kroeskarper. De vis die aan de oppervlakte verschijnt is zeker de moeite waard. Het blijkt een ruisvoorn van 34, 5 cm te zijn. Een bijzonderheid! Ik heb ze lang niet zo groot gevangen als ik dat al ooit eens deed. Aan de vliegenhengel natuurlijk een toppertje om te vangen. Qua drill aan een 1,5 lbs karperstok niet echt natuurlijk maar ik ben er erg blij mee. Oh en die karpers, ze komen vanzelf.

Even is het een tijdje stil geweest op mijn weblog. Deels te wijten aan het feit dat het seizoen voor roofvis gesloten is maar ook vanwege te drukke werkzaamheden. Omdat de feestdagen en compensatiedagen dit jaar echter zeer gunstig vielen heb ik de karperhengel weer opgetuigd en eerst een verkennend rondje gevaren en gereden. Je komt dan automatisch weer in aanraking met een fantastische natuur en de camera, in handen van mijn oudste dochter overigens, klikte dan ook menig keer. Een aantal van die foto’s vindt u in het album een in dit artikel. Ik had aan het einde van de dag wel een paar mooie stekken op het oog en na twee avondjes voeren en vissen heb ik de eerste brasem en blei inmiddels in de hand gehad. Roeringen van karpers zijn inmiddels ook waargenomen dus wat mij betreft een kwestie van tijd. Op Hemelvaartsdag hebben we nog deelgenomen aan het jaarlijkse fenomeen dauwtrappen. Onder leiding van zo’n “fjidman” lekker door de natuur struinen en je laten informeren over alles en nog wat. Top want ook op zo’n dag kom je op plaatsen waar je normaal nooit zou komen. Gevolg: Nieuwe stekken! Mochten die wat opleveren dan leest u dat binnenkort.

Na twee weken niet op het water te zijn geweest door griep en verkoudheid was het dan vandaag eindelijk weer eens zover. Het was ook een dag waarop je gewoon naar buiten moest. Schitterend weer, schitterende temperaturen en een stralend zonnetje. Bovendien waren het fantastische omstandigheden om te filmen. Kortom wat kon er vandaag mis gaan? Het is even over tienen als ik samen met mijn vrouw de boot afduw en we koers zetten naar ons beoogde viswater. We vissen vandaag met lepels en spinners. Door de elektromotor voortgedreven is dat, in deze tijd van het jaar, een prachtige manier om snoeken te verleiden en daar waren we op uit vandaag. Na een goed half uur krijg ik een aanbeet. Vanuit de walkant steekt de vis onmiddellijk naar het midden toe. Even denk ik aan een grote vis als ik merk dat ik weinig in te brengen heb met mijn twaalf grams spinhengel. Dan zie ik de staart even boven water en meld dat er brasem vals gehaakt is. Toch even actie! Daarna blijft het erg lange tijd stil. Eigenlijk gebeurd er helemaal niets. Zou die oostenwind dan toch de boosdoener zijn mijmer ik in mijzelf. Net als ik een beetje aan het idee van een visloze dag in mijn hoofd begin te wennen, gebeurt het. Mijn vrouw raakt vast. Muurvast. Zo muurvast dat de meegebrachte kunstaasredder alleen nog maar een enkele wartel mee omhoog brengt. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#19‘);
//–>http://foto.poask.com/#19 We liggen in een dorpje en hebben aanspraak vanaf de wal. Mensen weten ons te vertellen dat er een dikke snoek op de hoek van hun tuin ligt die bovendien ook nog erg actief is. We hopen haar te vangen roepen mijn vrouw en ik bijna in koor. Onderwijl monteer ik een nieuwe onderlijn aan haar hengel en bevestig daar eigenlijk zonder haar te vragen bijna automatisch haar favoriete Timber TIger DC 8 aan. We zijn nog geen 25 meter onderweg of onder de brug haakt ze haar eerste snoek. Een mooi exemplaar van ongeveer 60 cm. De jeugd, gelukkig spelen ze buiten, vindt dit erg interessant en komt even een kijkje nemen. Ze slaken een zucht van verlichting als ze zien dan de snoek teruggezet in het water, nog levend wegzwemt? Voor ons natuurlijk de normaalste zaak van de wereld! Ik draai de boot en we komen onder het bruggetje door weer voor de tuin van de mensen waarmee we zo-even spraken. Dreun, de Timber Tiger was opnieuw gegrepen. Ditmaal was het exemplaar zelfs bijna 80 cm. Een schitterende snoek. We varen weer een stukje terug en zelfs bij de Timber Tiger is het weer even rustig. Niet dat mijn, inmiddels toch ook een plug, erg druk bezocht wordt maar je raakt zo snel verwend. Vlak voor het volgende dorpje dat zich aandient logenstraft de Timber tIger mijn opmerking van daarnet en scoort een snoek van 62 centimeter. Een jong stel op de kant is er van onder de indruk. We vervolgen onze tocht en draaien in het dorp nog een keer om. We vissen het zelfde stuk nog eens af. Ik wil net mijn Replicant, (ja, ja, ik wissel nooit meer zo vaak) te water laten of de hengel van Caty staat alweer krom. Dit keer van een wel heel mooie vis. Na een mooie drill landt ik een 103 cm lange snoek. Wat een prachtbeest. Snel maken we een paar foto’s. De snoek gaat weer snel terug en we verheugden ons al op de video-opnamen die er gelukkig van gemaakt zijn. Na in het dorpje nog een rondje gedraaid te hebben zetten we langzaam koers richting thuishaven. Caty haakt nog een snoek van even boven de zestig. Om even over half vijf leggen we de boot stil bij de trailerhelling. Ik ben snoekloos maar bij mijn eega staat de teller toch echt op vijf! Ik denk dat de goede zorgen die ik van de week tijdens mijn griepje van mijn vrouw heb ontvangen nu wel weer verrekend zijn!

Ook vandaag trek ik er samen met Cock opuit om de polder even tijdelijk onveilig te maken. Gewapend met een spinhengel trekken we er op uit. Het weer is schitterend en dan weten we het onderhand wel. Hardwerken levert 1 snoek op. Toch lekker uitgewaaid.