Alleen gebruiken niet belasten! Zo klonk het oordeel van de arts na een bezoekje. Het slaat op mijn rechterarm die ik tijdens een partijtje kaatsen heb geblesseerd. De arts vond het interessant! “zie je niet vaak zo’n ingescheurde triceps”,waren haar woorden. Dus meneer de Boer wel gebruiken maar drie weken lang niet belasten. Aldus. Had ik maar geluisterd! Je moet niet tegen een medisch advies van iemand die ervoor heeft doorgeleerd ingaan, maar toen Popke gisteren vroeg of ik vandaag wel mee wilde dacht ik het moet kunnen. Ik mag die hengel best vasthouden (gebruiken) maar niet belasten. Ik zou de hengel bij echt grote vissen moeten overdragen maar daardoor kon ik nu wel vissen. We moesten het begin van de dag maar meenemen sprak Popke en aldus spraken we om 06.00 uur af. Na een klein stukje rijden waren we bij ons beoogd viswater. Voor ons beiden geen onbekende stekken. Vol goede moed reageerden we op een aantal springende visjes voor een rietkraag. Een dood bleitje op de “Fireball” en af-centimeteren die stek. Er gebeurde helaas niets. De brug een eindje verderop leverde de eerste actie van vandaag maar gezien het feit dat het brugdek erg laag boven het water ligt was het onmogelijk om aan te slaan. Jammer maar er was een beetje actie. Nadat verdere pogingen op deze plaats vruchteloos bleven probeerden we het een tijdje statisch. Stukje vis onder een hoempie ploempie. Al snel volgde een aanbeet die echter even snel weer werd losgelaten. Het bleek de waan van deze dag te zijn. Tegen een uur of één vonden we beiden dat we onze tijd nuttiger konden besteden en besloten we ermee op te houden. Visloos dat wel! Ik kan alleen maar zeggen dat ik het advies van mijn arts keurig heb opgevolgd. Wel gebruiken maar niet belasten!

Reeds lang geleden heeft mijn vrouw afgesproken met haar oude vriendin. Haar partner Richard is een fervent visser dus na één keer de ervaring van het shoppen in Den Haag te hebben getrotseerd, kozen we nu eieren voor ons geld en besloten we te gaan vissen. Ik ben niet bekend op het water aldaar maar in Richard heb ik een goede visgids. De Oude Rijn is een schitterend stukje water met veel potentie. Ik meende overeenkomsten te kunnen ontdekken met andere stukjes water en moet zeggend dat de Vecht en de Linge een heel stuk in de buurt komen. Dat gaf een goed gevoel. De meegebrachte Timber Tiger zou dus vast en zeker vis in de boot brengen. “Vangen jullie hier wel eens baars Richard?” was na korte tijd één van mijn vragen. Richard antwoordde ontkennend. Toch was de eerste vis die ik ving absoluut een Perka Perka. Niet groot maar een vis is een vis. Niet lang daarna heeft een snoekje de timber tiger waargenomen en de eerste snoek is dan ook binnen. Weer niet veel later vergrijpt een mooie baars zich aan de shad waar Richard inmiddels mee vist. Het is een pracht exemplaar in mijn ogen die ik graag even op de foto wil hebben. Door echter te lang om te rommelen met mijn fototoestel, weet de baars gebruik te maken van dit moment en zich te bevrijden. Dan is het een hele tijd stil. We missen wel eens een vermeende aanbeet maar echt overtuigend is het niet. Richard snapt er niets van als zelfs op de geëigende stekken geen vis wordt aangetroffen. Na een dikke twee uur is er dan eindelijk weer eens een snoekje dat zich laat verleiden. We zijn nu inmiddels terug op het Oegstgeestsekanaal en daar moet het dan maar gebeuren.

Uiteindelijk gebeurt het daar dan ook. Ik mis een snoek maar door het stuk opnieuw af te vissen vang ik er vervolgens twee. Richard is verbaasd! Aan een Timber Tiger! Uren heb ik daarmee gevist en nooit een vis aan kunnen vangen! Nu is het echter de tijd. Doe die rode er aan! Richard is om. Hij monteert de Rode Timber Tiger! En wat dan gebeuren moet gebeurt natuurlijk. Nog geen tien meter verder, als hij even de plug omhoog trekt, duikt een kleine snoek op de plug. We vangen deze snoek echter nog niet maar de toon is gezet. Op de terugweg vangt Richard gewoon nog een baars en een drietal snoeken op zijn inmiddels beschadigde (lees ingewijde) Timber Tiger. We besluiten de visdag met het voornemen dat ik in de winter nog een keer kom. Het schijnt dat de snoeken dan niet dik zijn? We zullen eens zien. Bedankt voor de mooie dag Richard!

Gisterenavond, terugrijdend na en ziekenhuisbezoek, realiseerde ik me dat het een fantastische avond was. Schitterende rustig weer en een dito zonsondergang. Mijn eega en ik besloten nog even een ommetje te maken en even te genieten van het mooie natuurschoon. Het zou morgenvroeg wel eens een prachtige morgen kunnen worden. Ik nam me voor te gaan vissen. Dat voornemens niet altijd uitkomen blijkt de volgende ochtend als ik geheel tegen de gewoonte in, deze vakantie, eens lekker blijf uitslapen. Ik doe dat nooit maar vanochtend werd ik gewoon om even voor zevenen wakker. Omdat dan eigenlijk het mooiste van het ochtendgloren reeds voorbij is besloot ik eerst een poging te wagen om wat van de biertjes van de afgelopen dagen te verbranden. Na een goede acht kilometer en een uur en een kwartier verder ben ik dan gedoucht en koppel ik de boot achter mijn auto. Ik rijd vijfhonderd meter en trailer de boot. Ik ben op weg. Ik besluit vandaag om mijn woonplaats niet te verlaten en knoop een PAKO S aan mijn spinhengel. Ik vaar de vertrouwde stekken af en besluit na een twee uurtjes dat ik iets anders moet. Niet alles lijkt prachtige aan deze toch verder zo vriendelijk ogende dag. Ik verticaal met een lepel langs de rietjes. Het geeft geen resultaat. Pas als ik een keer de vaart oversteek knalt er een vis op de lepel. Ik mis natuurlijk deze aanbeet en foeter inwendig op mezelf. Blijf dan ook geconcentreerd! Ik ben nu zo geconcentreerd dat ik ook de tweede aanbeet mis. Het is inmiddels even voor enen en ik heb afgesproken thuis een boterhammetje te eten. Onderweg naar huis zie ik mijn achterbuurman die aasvisjes zit te vangen. Ik besluit eerst te gaan eten en dan te kijken of hij al aan het werk is geweest of nog moet.

Het eerste blijkt het geval te zijn en op mijn vraag of hij mee wil antwoord hij onmiddellijk positief. We zijn tien minuten later op het water en nog een vijftal minuten later word mijn fireball gegrepen. Een mooie snoekbaars komt aan de oppervlakte. Popke maakt foto’s en ik poseer! Na het terugzetten vervolgen we onze vistrip. Het is de hengel van Popke die in een fraaie hoepel gaat staan na een aanbeet. Ik grijp naar mijn camera en op het moment dat ik zover ben is de vis losgeraakt, ons beiden enigszins gedesillusioneerd achterlatend. Het zijn altijd de grootste die je mist. Toch is het weer Popke die de volgende snoekbaars arresteert. Het formaat is vrijwel hetzelfde. Dan mis ik vervolgens twee keer achter elkaar een aanbeet. Popke besluit het me nog eens voor te doen en tovert wederom een snoekbaars naar de oppervlakte. We besluiten nog even te verkassen naar een brug. Daar proberen we nog een uurtje zonder resultaat. Een blik op de tijd leert ons dat het al vijf uur is. Popke heeft nog een afspraak en ik hoop mijn vrouw nog te kunnen verleiden dus we keren huiswaarts.

Het is me gelukt mijn vrouw te verleiden en even na half zeven zitten we samen in de boot. We “fireballen” (leuk nieuw Nederlands werkwoord) het zelfde rietkraagje nog maar eens af. Het is Caty die gelukt heeft en een snoekbaars weet te haken. Daar blijft het voor vandaag bij. Ik ben de gehele dag op het water geweest en heb me uitstekend vermaakt. De vangsten waren natuurlijk niet echt om over naar huis te schrijven maar stuk voor stuk mooie gezonde vissen.

Het is zondag avond en ik twijfel. Ga ik wel, het is uiteindelijk mooi weer. Ga ik niet, het waait toch stevig. Ik besluit om nog even een blik op het water achter mijn huis te werpen en loop even naar het veldje. In het voorbijgaan zie ik mijn achterbuurman zijn boot klaar zetten. “Silst noch efkes fiskje?” roep ik naar hem. “Ja wolst ek mei?”, zijn repliek. “Viif minuten dan bin ik der”, antwoord ik hem. Zo is de twijfel omgeslagen in absolute drang en ik ben dan ook binnen vijf minuten bij hem. Hij blijkt op dezelfde gedachten gehinkt te hebben over wel of niet te gaan vissen. Snel de boot te water en op naar de stek. We praten nog even over die nieuwe buitenboordmotor die achter aan de spiegel van zijn boot prijkt. Over wel en niet planerende boten en ga zo maar door. We besluiten om eerst even statisch met een dood visje het op snoekbaars te proberen. Het lijkt wel of Popke een patent heeft op snelle aanbeten want de dobber ligt nog maar nauwelijks te water of ze schiet weg. Een kleine snoekbaars wordt gehaakt en komt even tijdelijk aan boord. Ik heb gelukkig een camera bij me zodat we dit moment kunnen vereeuwigen. Dan besluiten we na een drie kwartier dat we iets anders moeten proberen. Verticalen langs het kantje dan maar. Ik besluit die uitdaging met een nieuwe Pako® 6 aan te gaan. Een kwartier later haakt Popke een mooie zestiger snoek aan zijn verticaal hengel. Het is een schitterende zonsondergang en de snoek kleurt prachtig goud in het zonlicht. Daarna is het wel gedaan. Ik krijg nog een mooie aanbeet op mijn lepeltje maar weet de vis niet te haken. Tegen de tijd dat het donker wordt hebben we een kleine drie uur gevist en genoten van een kiekendief, twee buizerd en een nest torenvalken met vliegtests. Kortom een mooie zondagavond!

Het weerbericht beloofde een bewolkte dag met 30 % kans op regen. De wind uit zuidwest gecombineerd met de eerste opmerking deed mij besluiten het er vandaag weer op te wagen. Vroeg op, benzine halen, broodjes halen en voldoende drinken regelen. Om even over negenen, ik heb tenslotte vakantie en bovendien mijn vrouw ook, lag de boot te water. Snel naar de beoogde stek gevaren en daar begonnen met slepen. Mijn eega, mijn vismaat, kent eigenlijk maar één plug, de timber tiger en ik besloot daar vandaag ook mee te vissen. Het duurde geen vijf minuten of de eerste vangst van vandaag was gemaakt, weg hatelijk nul, Het was een baars. Kort daarna haakt mijn vrouw de eerste vis. Een mooie dreun kondigt een fraaie snoek aan. Ik zie de snoek zich krommen in het wateroppervlak. De snoek, die zeker 80 cm is, weet zich echter, na een paar keer flink te kopschudden, te bevrijden, Caty balend achterland. Tegelijkertijd vang ik mijn tweede baars. Dan lijkt het gedaan. We slepen zeker twee uur zonder ook maar een stootje te krijgen. De zon is kracht aan het winnen en dat maakt het erg aangenaam op het water. Dan gebeurt het weer bij mijn vismaat. Dreun! Deze keer wel hangen!

Een mooie zestiger komt even in de boot. Daarna is het weer tijden zonder ook maar een stootje. Weer is Caty aan de beurt als een snoek van hetzelfde formaat haar plug grijpt. Dan vang ik eindelijk na stug volhouden nog een kleine snoekbaars. Tegen drieen houden we het voor gezien. Twee kinderen en twee honden scheppen ook verplichtingen. Vijf vissen derhalve.

Soms stel je dingen veel te lang uit. We roepen dan maar dat we het te druk hebben of verzinnen een ander excuus maar gelukkig was vandaag dan weer eens een dag dat ik ging vissen. Samen met een oude bekende Jan Boonstra. En hij was niet alleen, zijn zoon Hans, ook al zo’n persoon die veel te weinig vist, (zou het aan de naam liggen) vergezelde ons vandaag op onze vistocht. Om even voor negenen waren ze paraat en om negen uur zaten we letterlijk te vissen. Normaal gesproken vaar ik eerst een stuk en begin dan te vissen maar vandaag konden de pluggen wat mij betreft wel meteen achter huis overboord. Het weer leek aardig mee te zitten maar ik weet dat het in de zomer niet snel heel erg goed is. Dat bleek ook wel. Het duurde tot even voor elven eer de eerste aanbeet zich aandiende. Een kleine snoek werd geland. Kort daarop weer een aanbeet.

Deze keer was het een kleine snoekbaars die de timber tiger van Jan had gegrepen. Daarna bleef het weer lange tijd stil. Nu hoeven we ook niet altijd wat te vangen om toch een geslaagde visdag te hebben en aangezien we lang niet met elkaar gevist hadden was er voldoende gespreksstof. Even na een spoorbrug wederom een aanbeet en zo bleef het een tijdje doorgaan. Hans miste binnen een uur twee mooie snoeken waarvan er één zichzelf letterlijk uit het water lanceerde. Helaas bleven ze bij Hans niet plakken vandaag. Het was Jan die twee snoekloze uren deed vergeten toen hij een mooie snoek haakte. Met 73 cm de grootste van vandaag. Daarna via de kruipdoor sluipdoor route weer teruggevaren naar de Swette. Daar dan nog maar een trek over heen maken. Het leverde weer een snoek op en Jan scoorde nog een pracht exemplaar snoekbaars van 76 cm. Een geslaagde visdag derhalve, veel bijgepraat, mooie omgeving gezien, afspraken gemaakt dit in het najaar eens te herhalen, genoten van een ijskoud Palmpje en een heerlijke lasagne. (Bedankt Caty!) Even na zevenen nemen we afscheid van elkaar.

Erg magere snoek

Gevangen tijdens het slepend vissen met pluggen. Het eerste wat opvalt is dat de snoek bijna net zo groot is als de plug waarop zij het had voorzien. Het tweede wat opvalt is dat deze snoek erg mager is. Eigenlijk een beetje te mager. We hebben haar toch maar weer laten zwemmen maar denken niet dat deze de winter overleeft. Gevangen in Friesland door A. Kompier in december 2003.

Misvormde snoek

Gevangen aan een Poask-4 Tandem GWZ. Deze snoek ziet er wel heel erg gehavend uit. De oorzaak van deze misvorming is ons niet duidelijk. Ondanks deze handicap was de snoek prima in staat om een spinner te grijpen. De bovenkaak van deze snoek was voor meer dan de helft verdwenen. De onderkaak toonde een groot gat. De snoek had een lengte van 54 cm en werd gevangen door A.C. Pels in oktober 2002.

Snoek eet soortgenoot.

Gevangen in Friesland 1987. Als aas werd een spinner gebruik. Deze snoek van 75 cm had schijnbaar geen moeite om met een iets kleinere soortgenoot, naar schatting een 50 cm, in haar bek toch nog een spinner te pakken.

Snoek eet paling.

Gevangen in Friesland 1997. Als aas werd een ABU hilo in de firetiger (18 cm) kleuren gebruik. Op twaalf minuten over 11 op 21 december sloeg deze snoek van 87 cm toe. Tijdens het onthaken zagen we de aal nog uit zijn keel steken.