Categorie: 2014

Visgidsen is leuk, het is prachtig om met mensen te vissen
die een gemeenschappelijke hobby hebben en ze dan deelgenoot te maken van jouw
manier van vissen, jouw beleving. Zo was het ook de opzet voor een drietal
personen uit Limburg. John, John en Maurits kwamen maar liefst twee dagen over
voor een dagje boot en een dagje kant vissen.

Popke wilde graag inspringen om een overvolle boot te
voorkomen en dus togen we met twee boten, een emmer strooizout en goede moed
naar de trailerhelling. Een kleine verkenning op eerste kerstdag had me al
verteld dat de helderheid van het water weer togenomen was en dus zou het
vandaag goed komen. Eenmaal op de stek aangekomen werden we door moeder natuur
getrakteerd om schitterend weer. John en zijn zoon Maurits, beiden ook jagers,
genoten zichtbaar van de weidse vergezichten en de onnoemelijke aantallen ganzen
en eenden. Een jagers paradijs. Maar wij waren aan het vissen, ook een vorm van
jagen maar dan op vis en daar moesten we erg veel moeite voor doen. John J, die
bij Popke in de boot zat ving de eerste snoek binnen een uur na aanvang maar
bij mij on de boot bleef het lange tijd stil. Pas na twee uur ging een snoekje
hangen aan de plug die ik van Lieuwe voor mijn verjaardag gekregen heb, hij
doet het Lieuwe! Maar de snoek was niet om van onder de indruk te raken. We hadden dus pech, ook al vanwege het feit
dat er nu juist delen bevroren waren die we graag hadden willen afvissen. De
score bleef aan het inde van de dag steken op slechts 7 vissen. Dat is niet
veel. We gingen lekker gezamenlijk eten en hebben tijdens het natafelen gesproken
over allerhande zaken aangaande de hengelsport, palomar knopen, balanspunten,
fair play hengels, ABU molens en ga zo maar door. Tegen negenen vertrokken ze
naar hun slaapadres met de afspraak dat ik ze daar de volgende dag om half
negen op zou pikken.

Nu prijzen nieuwe kansen op de tweede visdag. Moeder natuur
trakteerde ons wederom op een prachtige zonsopkomst maar ook niet was het een
taaie visserij. Maurist had al vlot een nazwemmende baars waargenomen maar op
stekken waar we normaal gesproken echt wel een paar snoeken kunnen vangen
blijven aanbeten volledig uit. Snoeken hadden een andere mening over onze
zorgvuldig gepresenteerde lepels en spinners dan wij. Na een aantal keren verkassen,
in de hoop dat het daar beter zou zijn, kwamen we er achter dat het niet zo
was. Na heel veel worpen over een zelfde stek wisten ik uiteindelijk 1 snoekje
te verleiden maar dat was meer geluk dan wijsheid. In de wetenschap dat het ook
anders kan zijn spraken we af het nog eens over te doen. John en Maurits en
John J hartelijk dank voor een paar mooie dagen en de volgende keer doen we het
nog eens dunnetjes over.

//www.youtube.com/embed/-JeDYa8hOP0

Schreef ik het vorige blog een beetje klagend over wat een
visser tijdens zijn visdagen tegen kan zitten, deze keer zal ik dat niet doen,
het schijnt door te werken naar de volgende visdagen! Nu ben ik van nature niet
een klagend type, carpe diem is meer mijn devies en daarom besloot ik vroeg op
1e kerstdag mijn boot te traileren en een stukje viswater met een
fireball af te vissen. Ik nam mijzelf voor om op de bonnefooi een stukje
viswater te pakken en niet meteen door te varen naar een stek waar je op deze
manier haast wel een snoek moet vangen.

Aangekomen op het viswater aas ik twee fireballs met een
forse dode blei. De front-troller stelde me in staat om prachtige driften te
maken waardoor de bleitjes als het ware levend lijken en dus wel een keer
gegrepen moeten worden. Ik probeer een goed uur zonder ook maar een stootje te
zien. Ik besluit door te varen naar de topstek bij een brug. Daar wordt
fireball 1 na twee minuten gegrepen door een snoekje van een 60 cm. Ik onthaak
haar in het water. Ik aas de hengel opnieuw en vaar voor de tweede keer onder
de brug door. De dreun op mijn hengel in de hand voorspelt al een prachtige
vis. Als ik haar voor de eerste keer zie wordt dat ook bevestigd. Ik drill de
vis uit en heb moeite haar te pakken omdat de dreg, van de stinger die ik
gebruik, vervaarlijk zwaait als de snoek met haar kop schut. Ik zie het nog zo
voor me. De dreg zwaait en raakt verstrikt in de mijn lijn en snijdt haar
vervolgens zo af. De snoek blijft nog even versuft liggen en ik probeer nog met
mijn top de dreg te pakken maar het mag niet meer baten de snoek verdwijnt met
loodkop en stinger naar de diepte. Daar baal ik misschien nog wel het meeste
van alhoewel ik ook weet dat ze dergelijk spul binnen korte tijd weer kwijt
zijn. Uit frustratie sla ik zelf met mijn hengel op het water, balen in het
kwadraat!

Ik besluit dan nog maar even te gaan trollen richting huis.
Dat levert ook niet veel op en ik besluit door te varen. Vlak voor thuiskomst
monteer ik nog even een fireball met dode blei. Mooi rustig voorwaarts gaand op
de front-troller plaats ik de hengel even in de steun. BONK! Ik grijpt de
hengel en sla aan. Er komt een snoekbaars boven water waar je op de rug droog
naar de overkant kunt varen. Mijn hart springt op! Als de oudvader echter één
keer met zijn kop schut lost ook deze haak. Balen tot de derde macht! Ik
besluit te stoppen, het mag schijnbaar niet vandaag.

Je hebt van die visdagen waarop het wel eens tegen kan
zitten. Vandaag was er zo één! Je kunt het zo dramatisch maken als je zelf wilt
dus laat ik dat maar eens doen en als rechtgeaarde Nederlander eens lekker
klagen.

We hebben een prachtig najaar gehad, mooie hoge temperaturen
en relatief weinig neerslag. De oorzaak kennen we allemaal, global warming, het
langjarig gemiddelde geeft aan dat de temperatuur gestaag stijgt. Gelukkig
houden ze dat al een paar honderd jaar bij en als je dat vergelijkt met de tijd
dat de aarde al bestaat dan weet je dat zoiets relatief is. We hebben gewoon
een warm najaar, wespen in de boot in december is niet normaal, volgens de
menselijk redenatie. Natuur reageert op mogelijkheden, dus die wesp kan nog
leven, anders was hij wel dood. Mensen raken doordat zij een aangeboren aanleg
voor patroonherkenning hebben in de war, normaal gesproken is die wesp niet
meer aanwezig in dit jaargetijde! Nieuwszenders roepen dat de natuur in de war
is want het ligt nooit aan de vioolspeler.

Genoeg daarover, een warm najaar, weinig neerslag leverde
prachtig helder water op. Zo helder als ik nog nooit gezien had op mijn vaste
visstek. Waarom moet het dan net een week voordat je twee weken vakantie hebt
gaan regenen zodat het heldere water weer in erwtensoep veranderd? Waarom moet
het ineens hard gaan waaien waardoor echt groot water niet meer een optie is?
Kan het nog erger?

Ja, want als je bij een beoogd watertje komt en ze hebben de
trailerhelling geblokkeerd omdat de zuigbuizen weer in het water liggen dan
baal je als je daarvoor een fiks aantal kilometers hebt gereden. Als je dan
besluit om nog maar wat verder te rijden omdat je dan in ieder geval nog een
optie hebt en je ziet daar dat de steiger die normaal gesproken naast de
trailerhelling ligt, totaal onder water verdwenen is dan baal je nog wat meer.
Opzoek naar een alternatief komt je dan bij een jachthaven aan waar je mooi
beschut zou kunnen vissen, blijkt dat je in de haven niet mag vissen. Dan ben
je op het punt dat je teruggaat naar huis, daar trailert en een prachtige
vismiddag meemaakt!

Popke en ik manoeuvreren de boot onder een paar landvasten
door om uiteindelijk vrij te kunnen vissen. De landvasten houden een skûtsje op
zijn plaats dat hier altijd aan het einde van het jaar ligt. We vissen met dode
aasvissen vandaag, niet statisch maar actief onder een fireball of op een
dropshot. Door te varen blijven die aasvissen hun verleidelijkheid houden. Het
duurt niet lang of de bijhengel dreunt krom en een prachtig exemplaar van de
snoekbaarsfamilie gaat aan deze stok hangen. Ik verplaats de camera van links
naar rechts op de boot om opnames te kunnen maken. Het is een wijfje, prachtig
vet en al vol kuit. Deze dame zou niet misstaan op de kerstdis echter,
normbesef dat dit exemplaar ( 84 cm) voor de nodige nakomelingen gaat zorgen in
het nabije voorjaar, doet ons het exemplaar terugzetten.

Hoopvol gestemd gaan we verder. Als het troebele water dit
binnen vijf minuten voor ons in petto heeft dan moet het wel een mooie dag
worden. We moeten echter lang volhouden voordat we weer een aanbeet krijgen. We
vangen twee snoeken van ongeveer 70 cm achter elkaar. Daarna is het weer
sappelen. Ik schrijf dat in de wetenschap dat uit mijn langjarig gemiddelde
blijkt dat je in december, zo rond de kerst gemiddeld 1 vis per uur vangt en
wij zijn pas anderhalf uur bezig. Het duurt geen twee uurtjes voordat Popke een
mooie 89 cm snoek haakt. We zijn tevreden en omdat de weergoden ons tot nu toe
gunstig gezind zijn geweest wat neerslag betreft maken we een einde aan de
visdag, maar niet voordat Popke nog een mooie snoekbaars van tegen de zestig
centimeter arresteert. Een mannetje. Hij heeft pech, maar de twijfelachtige eer
de plaats van Flappie in te nemen, tweede kerstdag.

//www.youtube.com/embed/KDCIQpah8hY

Het is lange tijd geleden dat ik met mijn vismaat van
vandaag in de boot heb gezeten. Popke en ik kunnen eindelijk een keer de
agenda’s op elkaar afstemmen en we vissen vandaag slepend met pluggen. Het is
een zacht najaar, de eerste nachtvorst is dan in de afgelopen week wel geweest
maar dat was op klomphoogte. Het beste bewijs van een zacht najaar zit als we
net getraillerd hebben op de boeg van de boot zitten. Het is een wesp! Die zie
je niet vaak op 23 november! We varen naar de stek en onderwijl brengen we onze
hengels in gereedheid.

We willen eigenlijk
maar één ding, een aanbeet op een Timber Tiger filmen met de Water Wolf camera.
We varen om even voor negen uur de Swette op en Popke laat onmiddellijk zien
dat hij het niet verleerd is. Op de video kun je het mooi zien. Hij laat zijn
plug zakken en exact 5 seconden later hangt de eerste snoek er aan. Dat bleef
ook lange tijd de enige snoek. In de film maak ik een uitstapje naar de actie
van een Timber Tiger DC8.

Gewoon slepend gevist zie je dat de actie van de plug enorm
driftig is. Als ik even later zo nu een dan een beetje aan de plug trek zie en
hoor je wel effect dat onderwater heeft. Alle reden om eens met je plug te
spelen tijdens het vissen.

De tweede snoek wordt
gevangen als we een uurtje verder zijn. Het weer is prachtig maar bovenal, het
water is verschrikkelijk helder. Ik kan me niet herinneren het eerder zo helder
gezien te hebben. Alle reden dus om eens een snoek op die Timber Tiger te
krijgen…. Maar dat blijkt ijdele hoop. We vangen regelmatig een snoekje maar de
plug in beeld wordt stelselmatig gemeden. Het zal wel zo moeten zijn.

Aan het einde van de dag staat de teller op 9 vissen. Net
voor de trailerhelling wil Popke nog even kijken of die ene snoek er nog ligt.
Hij vangt de grootste van vandaag in uitermate troebel water! We zullen er wel
nooit verstand van krijgen.

//www.youtube.com/embed/yGjA0N1RicU

Vandaag publiceer ik het eerste filmpje gemaakt van de
opnames met een nieuwe onderwater camera. It viste vandaag werpend waarbij zowel de
camera als het aas gegooid moet worden. Dat is even wennen, het gevoel is er
niet en je moet dus anders vissen. Op zich werkt het systeem erg goed, je moet
wel over voldoende helder water beschikken om fatsoenlijke opnames te maken.
Het frappante vandaag was eigenlijk dat ik een drietal aanbeten heb gehad en
dat die snoeken het allemaal op mijn camera hadden voorzien. Niet erg, het
geeft leuke beelden, maar levert daarnaast nog extra informatie op. Snoeken lijken een stilstaande zwarte camera
leuker te vinden dan een zich 40 cm daarachter bevindende zwoegende Spro
Pikefighter. Ik moet daar wel een beetje om lachen en overweeg om de camera ook
van een aantal haken te voorzien. Dat is natuurlijk gein maar frappant is het
zeker. Binnenkort meer dergelijk opnames hoop ik.

//www.youtube.com/embed/NINz31hlWQQ?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Vandaag vis ik met Aard. Ik ken Aard als oud collega en bij
zijn afscheidsreceptie, één die ik niet licht zal vergeten, had ik hem als
cadeau een compleet verzorgde visdag aangeboden. Nu woont Aard niet in de buurt
en het was dus voor hem een vroegertje. Desalniettemin was hij keurig om kwart
voor acht bij mij voor een bakkie koffie. Om 08.15 gleed de boot te water.

We voeren in de richting van Sneek. We hadden elkaar na al
die tijd natuurlijk het nodige te vertellen. Snoeken hadden daar begrip voor
want de eerste anderhalf uur gebeurde er gewoon helemaal niet. Bijgepraat was
er dan een bijtmomentje waarin er in korte tijd vier snoekjes de boot even aan
de binnenkant zagen. Aard ving gelukkig de eerste maatse snoek en dus was de
visdag al geslaagd. We scharrelden hier er daar en snoek vandaan en al
keuvelend, verhalen ophalend en vooral lachen kwamen we in Sneek aan. Daar was
het tijd voor een bakje snert. Het is uiteindelijk november en dan kan dat best alhoewel de buitentemperatuur
niet deed vermoeden dat het al november is.

Na de snert, en een klein platte brug probeerden we in Sneek
snoeken aan de schubben te komen. Sneek is een geliefde stek. Veel boten met
vissers maakten dat wij het na een paar rondjes wel gezien hadden. Ook aanbeten
bleven uit dus voeren we terug i de richting van Leeuwarden. Aanbeten bleven
dus uit. Toen ik Aard vertelde dat het ook logisch was omdat de batterij van de
camera vervangen moest worden lachte hij even kort. Maar nadat ik gezegd had
dat de camera weer liep duurde het geen 10 seconden of publieksvisser Aard
scoorde een snoek. Een frappant moment.

In Sneek had ik een sms gehad van Sjirk die mij vroeg of ze
een beetje wilden bijten. Hij ging op dat moment van huis en zou in de richting
van Sneek vissen. Ik vertelde hem dat we inmiddels een stuk of veertien hadden.
Halverwege kwamen we elkaar tegen. Hij had samen met zijn vismaat op het stuk
waar wij de eerste anderhalf uur geen tikje hadden gezien, 28 snoeken gevangen.
Zo zie je maar dat het tijdstip van de dag best belangrijk kan zijn.

Aard en ik hebben een prachtige dag gehad en die gaat zeker
in de toekomst nog eens vervolg krijgen. Om met de beroemde schrijfwijze van mijn gast
te eindigen: bedankt @@rd.

//www.youtube.com/embed/nnxgC2fulCQ

Het Dirk de Boer Bokaal Weekend 2014 is al weer bijna een
week voorbij als ik deze woorden typ. Het is werkelijk voorbij gevlogen. Op
vrijdagavond verzamelden de vissers zich op de locatie bij Pean. Daar werd
genoten van een prima maaltijd en moesten we even wachten op “laatkomers” door
files. Na wat opstartperikelen met mediaplayers etc, kon dan eindelijk de
welkomstfilm worden gestart. Daarna werden er twee workshops gegeven. Jacob
vertelde over het maken van Jerkbaits en Hans demonstreerde spinners en aanverwante
artikelen. Iedereen was daarna vrij om te gaan slapen. Maar dat kwam er niet
van. Een clubje in het andere gebouw heeft ons werkelijk de gehele nacht wakker
gehouden. Dat was jammer want daardoor waren de volgende dag mensen misschien
iets minder scherp.

Aan het einde van de dag was het ontbreken van de nachtrust
goed merkbaar. Mensen lagen er vroeg in, op een uitzindering na natuurlijk. Op
zondag werd er weer gevist. De weersomstandigheden verslechterden in de loop
van de dag. Aan het einde van de dag was er nog een gemeenschappelijke maaltijd
en natuurlijk de uitreiking van de pech prijs en van de bokaal. De pech prijs
ging naar Gilles, omdat hij net voor de kant de snoek van zijn leven
verspeelde. Nico uit Zoetermeer ging er vandoor met de Bokaal. Volgend jaar
zijn we er weer.

We vingen dit weekend meer dan 200 snoeken, meer dan 50
baarzen en een zeelt.

Voorwaar geen slechte resulaten.

//www.youtube.com/embed/tBH_kj6oe5k

Vandaag gevist met Willem en Ron beide uit Lelystad. Hoewel
ze een stukje moesten rijden van 08.00 geen bezwaar. Ik had net de boot in het
water toen hun auto op de nabijgelegen parkeerplaats stopte. Snel werden de
spullen ingeladen en de vistrip kon beginnen.
Bij deze twee mannen valt het gesprek niet snel stil. We spraken over de
vorige keer de verwachtingen en ga zo maar door. Snoeken vonden dat we recht
hadden op aanbeten en hoewel het geen grote exemplaren waren kregen we toch met
grote regelmaat een kromme hengel te zien.

Het ging zelf zo voortvarend dat we al snel te tel kwijt
raakten maar gelukkig is er op video altijd een hoop terug te zien. Dat
betekende voor mij wel wat extra werk maar vooruit. Al scannend kwam ik op 13
geregistreerde snoeken op de video. Helaas heeft ook een geheugenkaart zijn
limiet en staan niet alle snoeken erop. Dat is jammer omdat zeker aan het einde
nog een mooie snoek gevangen werd. Gelukkig zijn er dan nog foto’s.

Ook al vingen we dan vandaag 23 snoeken en een zestal baarzen
er zijn altijd stille momenten op een dag. Toen ik tijdens zo’n moment tegen
Ron zei dat hij wel even met de vissen moest blijven praten sprak Ron met luide
stem: “Bijten maar!” De hengel in de steun sprong onmiddellijk krom. Dat zijn
de momenten die vissen zo mooi maken, het is dan net of je er verstand van
hebt.

Willem en Ron, bedankt voor de mooie visdag.

//www.youtube.com/embed/WCB7DCdPyCo

Vandaag vis ik een paar uurtjes met mijn broer Sjouke. Of
hij even mee wilde in de Nucanoe? Dat was natuurlijk niet tegen dovemans oren
gezegd. Om even voor negen uur stond ik bij hem voor de deur. Als water hadden
we een oud vergeten meertje gekozen waar we beiden in geen 25 jaar geweest
waren. Waarom niet? Niet te bevissen vanaf de kant, gemotoriseerd voortbewegen
niet toegestaan en zoals eerder gememoreerd, vergeten. Ik kan me nog een krantenartikel herinneren
waarin dit meertje ooit eens zeer negatief werd beschreven, een snoekenkerkhof,
vanwege vervuiling.

Dat is allemaal hersteld en de eerste aanblik die het water
bood was veelbelovend. Mooi helder, venig water met plompenbladen. Die laatst genoemden maakten dat je je maar selectief kon vissen op het eerste deel van
het water. Ik peddelde ons mooi langs de open plekken waardoor Sjouke de
boel kon uitkammen met zijn tandemspinner. Wanneer het kon viste ik mee.

Het eerste meertje bod wel een mooie aanblik maar geen
vangsten. De doorgang naar het tweede meertje bood nauwelijks 30 cm waterdiepte
maar de Frontier gleed er moeiteloos overheen, ondanks de dikke 200 kg die als
menselijke lading aan boord zat. Op het tweede meertje was er alle gelegenheid
voor mij om mee te vissen. De waterdiepte viel ons wat tegen maar 80 cm is
voldoende om een leuke snoek te huisvesten. Er zit er ook één dat weten we
zeker. Sjouke mist eerst de aanbeet, meldt dat even en verzilverd de tweede aanval
onberispelijk. Daar bleef het bij vandaag. Tegen twaalf uur was ik weer thuis,
mooi gekanood bij prachtig weer.

//www.youtube.com/embed/L7JNLeLJ3OA

Vandaag de eerste ervaringen met de Frontier van Nucanoe opgedaan. Natuurlijk is dat even wennen, je zit laag, dicht bij het water maar dat is juist fantastisch. De eerste snoek kwam bijna de boot in! Een kleine impressie en wat uitleg in de film.
//www.youtube.com/embed/Eiag2lXI7E0