Categorie: 2013

Het is even na de klok van negenen als mijn telefoon gaat
het de naam van Popke in beeld verschijnt. Hij is onverwacht vrij van
repetities voor een toneel happening waarin hij in het voorjaar meespeelt en
heeft eigenlijk wel zin om te vissen. Of ik iets te doen heb? Nee eigenlijk
niet. Ik had wel het voornemen om mijn werkplaats eindelijk eens op te ruimen
maar dat kan ook volgende week.

We vertrekken om tien uur naar een dorpje verderop waar we
de boot te water laten. Het weer klaart helemaal op en dat maakt ons humeur
alleen maar beter. We beginnen met trollen en ik heb de camera nog niet eens
geïnstalleerd of Popke heeft de eerste twee snoekjes al gearresteerd. Van Sint Nicolaas heeft hij Timber Tigers
gekregen in de nieuwe kleur 222 Table Rock Mean Green Craw. Wat een naam maar
het komt er op neer dat de plug bijna transparant is met groenige tinten. Hij
had er nog niet mee gevist omdat hij meestal met een zwarte Timber Tiger, zelf
een Edding 3000 watervaste stift ter
hand genomen, vist. Vandaag dus de nieuwe kleur en die bleek meteen al
succesvol.

Zo succesvol dat Popke twee snoeken in een keer haakte. OK
aan twee verschillende hengels en de andere hengel was geaasd met de zwarte
Timber Tiger, maar twee snoeken die tegelijkertijd bijten was mij en Popke
trouwens slepend nog nooit overkomen. Daarna bleef Popke gestaag vangen, Zelf
scoorde ik een snoekje op de bijhengel, geaasd met een Timber Tiger XL, gemaakt
door vismaat Jacob, in de kleur zwart, maar op de normale hengel had ik nog
geen tikje vernomen.

Pas toen ik, geheel tegen de gewoonte in, mijn zwarte Timber
Tiger voor een rode had vervangen scoorde ik een snoek op de handhengel. Daarna
was het bij mij weer de beurt aan de bijhengel en dat was het dan ook voor wat
de vangsten betreft voor mij vandaag. Popke liet mij even zien hoe goed de
nieuwe kleur eigenlijk wel niet is. Je zal het altijd meemaken, verkoop je die
dingen zelf en heb je net die kleur niet bij je. (’s Avonds heb ik maar één in
de viskoffer gegooid) Niet dat het mij veel uitmaakt. Als er maar wat gebeurt in de boot vind ik het al
snel goed. Popke mag dan ook verantwoordelijk worden gehouden voor dertien van
de zestien snoeken die we vandaag vingen. Daarnaast misten we nog een drietal
snoeken en er werden nog twee gelost. Zeker de lossers waren jammer want een
van die snoeken was absoluut het dag record geworden.

Resume: Een prachtige dag met voldoende snoeken!
//www.youtube.com/embed/3OCYkw_PYLE?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Een kleine twee maanden gelden maakte ik de afspraak met
mijn vismaat van vandaag Erik Visser. Erik is een specialist op roofvisgebied
en vis door heel het land en soms ver daarbuiten. Roofvis heeft zijn grootste
aandacht maar ook op het gebied van karpervissen weet hij zijn mannetje te
staan. “We moeten vroeg weg”, Appte Erik mij. “Ik ben om vijf uur bij je.” Dat vroege tijdstip had alles te maken met de
afstand die we naar het viswater af moesten leggen. Erik wilde perse nog in het
donker op de stek zijn dus dan maar vroeg op. Op de stek aangekomen ging het
eigenlijk zoals Erik voorspelt had. “We moeten het bijtuurtje bij het krieken
van de dag wel even meenemen!”

En zo geschiedde het. Een uur rond de dagenraad was het
bijna iedere drift die we maakten raak met een aanbeet. Je vangt ze nooit
allemaal maar Erik liet me wel even zien hoe het moet. Hij verzilverde
achtereenvolgens een 91, 88 en 78 cm snoek. Mijn sardine bleef onaangeroerd.
Eindelijk was het mijn beurt. Een mooie vette wintersnoek van 88 cm kwam na een
mooie drill in de boot. Ik weet weer waarom ik toen mijn dead bait baitcaster
heb laten bouwen. Een heerlijke hengel om een dergelijke grootwatersnoek mee te
drillen.

Toen ik de snoek wilde landen dook er onder de snoek die ik
wilde pakken een monstersnoek op. In het filmpje is de schim van deze snoek
kort te zien. Helaas konden we deze dame niet arresteren. Dat moet wel een
vreselijk grote snoek zijn die even “komt kijken” bij een dik exemplaar van 88
cm. Jammer maar deze vis was dus niet te vangen.

Na het “bijt-uurtje” was het ook echt gedaan. Nog een drietal “loslaters”
lieten even merken dat er nog wel degelijk snoek aanwezig was maar ze waren
niet te vangen. Omdat Erik ook nog even wilde laten zien dat er ook goed voorns
te vangen zijn in deze tijd van het jaar, trokken we even een jachthaven in.
Daar ving hij zijn maaltje voorn voor volgende week in een half uurtje bij
elkaar. Werpend met de dropshot vingen we daar ook nog een drietal kleine
snoekjes.

De wind draaide steeds verder naar het westen en de
barometer daalde gestaag. De wind wakkerde aan tot soms een dikke zeven tijdens
een bui. Hoewel de snert prima smaakte en we het niet echt koud hebben gehad
besloten we van het laatste licht gebruik te maken en de boot te traileren.
Tegen 19.00 uur was ik weer thuis, moe maar voldaan.

//www.youtube.com/embed/31lIT7Y62ew

Vandaag vis ik een kleine vier uurtjes met Jacob. Op deze stille dag kunnen we snoeken bijna niet aan de schubben komen. Gelukkig vangt Jacob nog een pracht exemplaar aan een Swim Wizz.//www.youtube.com/embed/wHVD8QLvzPo

Afgelopen vrijdag zijn John en Nicole bij ons op
bezoek gekomen. Het doel was tweeërlei. Vanzelfsprekend een bezoek van vrienden
aan vrienden maar ook het vissen. Als je die wensen hoort dan denk natuurlijk
van te voren even na over wat je wilt eten en waar je wilt vissen en hoe je de
kansen inschat. Doel voor dat laatste is dat de “gasten” vangen.

John en Nicole hebben drie zonen waarvan er twee
graag vissen Sjors en Daan. Een van die twee heeft het echte vissersbloed
(Daan) en is alle dagen in het weekend mee gegaan. Elf jaar en het dan hele
dagen vol kunnen houden is niet slecht. Op vrijdag besloten we ’s middags nog
even een hengeltje uit te werpen in polderwater. We reden een klein stukje en
konden beginnen. Daan scoorde al bij zijn eerste worp in het polderwater zijn
snoek. Wat wil een mens nog meer. Ook John scoorde al snel een baars en ik
volgde met een klein snoekje op een lepel. Toen was het even over met de pret.
Volhardend in de pogingen scoorde Daan nog een minisnoek, nauwelijks groter dan
de spinner waar hij mee viste, John had nog een mooie zestiger en ik scoorde
ook nog een dito snoek.

De dag daarna visten we vanuit de boot. Met vier
man is een hele klus maar met een beetje goede wil gaat het. Sjors in de punt,
John op het stoeltje, Daan op de viskist en ik aan het stuur. Nauwelijks los
van de trailerhelling stond de hengel van Sjors al in een hoepel. Helaas voor
Sjors ging deze vis van de haak en we zullen dus nooit weten wat het geweest
is. Daarna wordt het geduld op de proef gesteld. Lange tijd gebeurt er niets.
Nu ben ik er van overtuigd dat dit jaar de natuur een beetje na-ijlt. De koude
winter heeft ons normaalbeeld, bepaald door het langjarig gemiddelde, zo’n
anderhalve maand opgeschoven. Alles in de natuur is dus een beetje later. Men roept
dan snel in nieuwsberichten, vooral mensen die het weer voorspellen voor de TV
hebben er een handje van, dat de natuur in de war is, maar het is natuurlijk de
mens die in de war is omdat het niet voldoet aan het normaalbeeld. Goed terug
naar het vissen, ik weet uit ervaringen dat de maanden augustus en september de
maanden van de aantallen zijn. Dan zou je volgens mijn statistieken in deze
periode toch dubbele cijfers qua aantallen moeten kunnen scoren. En dat ging
ook gebeuren, het was alleen wachten op…. Deze periode van aantallen
levert overigens vaak niet echt zware snoek op, die zijn er wel maar bevinden
zich nooit in dagen met aantallen. De collega visser die we onderweg tegen
kwamen had twee snoeken, waarvan 1 van een meter. (I rest my case)

Wachten op de momenten. Ik denk dat, als je al je
visdagen analyseert, dat je erachter komt dat het altijd momenten van bijten
betreft. Vaak lang niets en dan een uurtje geregeld aanbeten. Zo zou het
vandaag ook gaan. En het gebeurde, zo’n periode waarin je bijna kunt
voorspellen wanneer er een aanbeet gaat komen. Zo vingen we in een drietal
periodes een mooi aantal snoeken waarvan Daan de grootste op het meetlint
bracht, 77 centimeter is nu zijn persoonlijk record. Er werden ook baarzen
gevangen zodat er nog maar één roofvis soort miste. Ik zat er vurig op te hopen
maar je kunt ze er niet aanknopen. Ik filmde zoveel mogelijk maar of de
capaciteit van de geheugenkaartjes laat je in de steek of de batterijen, je
mist altijd vissen. Ik heb in de film maar de meest pakkende beelden neer
gezet. Helaas mis je doordat je met vier man in een boot zit wel eens de andere
kant van de boot met je opnames. Het is niet anders. Kijk wel even naar de
snoek van 67 cm die Daan als eerste vangt (toen dus zijn pr). De kop, die ogen,
het enthousiasme het “geluk”, dat is waar vissen om draait. Dat is
genieten in optima forma, als toeschouwer, vader, visgids, visser. Ik weet nog
dat mijn vader in zijn logboek schreef, 1974, “vandaag ving Hans zijn
eerste grote snoek (60 cm)” ik was toen net zo verrukt als Daan bij deze
aanbeet. Goud.

Aan het einde van de dag konden we 23 vissen
noteren waarvan er twee uit de baarzen familie afkomstig waren. Verder veel
(bijna) maatse snoek.

De zondag besloten we om nog een keer uit de boot
te vissen. Sjors wilde liever op facebook dus nu waren we met zijn drieën. De
wens snoekbaars stond nog open en toen mijn bijhengel krom trok in de steun,
overigens aan een zwarte timber tiger, en ik de eerste stoten van de vis voelde
gaf ik snel de hengel aan Daan. De verwonderde blik van de hem toen de
snoekbaars boven kwam. Wens vervuld! Maar dat was het op deze dag voor
Daan. Hij kon ze maar niet vangen. John die voor in de boot zat, harkte alle
snoeken voor hem weg en degene die hij liet zitten gingen er bij mij aanhangen.
Daan zat voor spek en bonen tussen ons in. Ondanks de steevaste raad die ik al
mijn gasten meegeef, volhouden het gebeurt altijd onverwachts, wilde Daan wel
van kant wisselen, de snoekbaars kant, van plug wisselen, vertrouwen weg in de plug
die hem daags te voren nog 10 vissen opleverde, hij bedacht van alles. Nu
bedoel ik dat goed. Initiatief nemen, durven proberen is zeker niets mis mee
maar een plug boven water vangt geen vis, zelfs timber tigers niet. Daan
bedacht toen dat hij ook voor in de boot kon gaan zitten. Hij was nu de harker,
John en ik zaten er nu voor spek en bonen bij. Helaas voor Daan ondernam hij
die actie pas nadat John een mooie snoekbaars van tegen de zeventig centimeter
had gevangen en een mooi snoek miste. Maar ook op deze visdag kwamen de meeste
vissen door zijn toedoen uit het water en met veertien vissen zaten we weer in
de dubbele cijfers. Twee snoekbaarzen en twee baarzen maakten onderdeel uit van
dit aantal. Snoekvissers die op de kant zaten te vissen konden met vijf
dood-aas hengels nog niet een snoek opschrijven. Verbaasd hoorden zij onze
aantallen aan. Wij hebben Daan!

//www.youtube.com/embed/xvDDQDexcho

John wilde ook graag de visdagen vanuit zijn
perspectief beschrijven. Zijn relaas vindt u hieronder:

Vrijdag
zijn we met zijn allen naar de familie de Boer gegaan, een gezellig weekendje
inclusief vissen natuurlijk.

Nadat
we onze spullen gedropt hadden bij de wonderschone B&B “Lyts
Kanaan”, zijn we snel naar Hans en Caty gegaan!

Dayna
en Sissel waren er ook, dus het was gelijk bere gezellig. Al snel kwamen de
koffie en een schaal broodjes op de tafel,

Friese gastvrijheid in optima forma.

Natuurlijk
duurde het niet lang of ons gesprek ging over vissen en stond Daan te stuiteren
om snel naar de waterkant te gaan,

we
besloten ergens bij Jirnsum te gaan vissen vanaf de kant.

In
Jirnsum aangekomen zat Daan als eerste aan de waterkant, een slootje van 2,5
meter breed en bij de eerste inworp direct een snoek aan de haak!!

Dat
beloofde wat voor het weekend! Die middag hebben we nog een baars en
4 snoeken gevangen, niet slecht.

‘s
Avonds hebben we gezellig bij Hans, Caty en de meiden gegeten en
ook enkele pintjes weggetikt!

Zaterdag
om een uur of negen weer bij Hans en Caty, de boot in geladen met hengels en
natuurlijk wat te eten en drinken en op weg naar “De Swette”!

Nicole
ging samen met Caty, Dayna, Sissel en Gijs naar Aquazoo, aapjes kijken.

Nadat
we de boot te water hadden gelaten en het kunstaas net nat
was, miste Sjors al de eerste aanbeet!

Daarna
duurde het toch wel even voor we de hatelijke nul konden wegstrepen. In totaal
hebben we zaterdag 23 vissen gevangen, 21 snoeken en 2 baarzen.

Daan
was de man met 8 snoeken en 1 baars, hij had zelfs een mooie snoek van 77cm.

De
weergoden waren ons goed gezind, een enkel druppeltje dat was alles.

Sjors
en Daan en ik, zei de gek, hebben genoten van deze dag en natuurlijk van de
heerlijke erwtensoep!

Met
een visgids en natuurmens als Hans, die heerlijk verhalen kan vertellen is het
altijd genieten en kan de dag niet meer stuk.

Thuis
gekomen hadden we heerlijk mosselen en garnalen en chocolade ijs na. De
inwendige mens ook weer tevreden.

Vandaag
wilde we toch ook nog even vissen, Sjors had geen zin dus met zijn drietjes de
boot in!

Al
snel werd de eerste snoek gehaakt, ook vertelde Daan dat hij graag nog een
snoekbaars wilde vangen, dan had hij alle roofvissen aan de haak geslagen.

Zo
geschiedde, al gauw had hij een hele mooie glasoog aan de haak, missie geslaagd
Daan helemaal happy. Zijn weekend was al helemaal goed en met deze vangst
een top weekend. In totaal nog 14 vissen gevangen, waaronder twee snoekbaarzen,
2 of 3 baarzen en de rest mooie snoeken.

Tjonge
wat heb ik weer genoten dit weekend, van de gezichten van Sjors en Daan terwijl
ze een snoek haakten, dat is natuurlijk mooi terug te zien, omdat Hans bijna
alles opneemt. Maar zeker ook van het samen zijn met Hans die altijd uiterst
zijn best doet om het iedereen naar zijn zin te maken en te zorgen dat we wat
vangen, nou dat is heel erg goed gelukt!!

Wij
hebben een super weekend gehad, Hans en Caty heel erg bedankt voor de
gezelligheid, ook namens Nicole, Sjors, Daan en Gijs.

Jullie
zijn een heerlijk gezin.

Hele
dikke knuffels en tot snel.

De
Bekkertjes

12 oktober 2013

“ Beste, Ik
dien mijn vismaat eens dringend te trakteren op iets bijzonder. Graag had ik
hem daarom een dagje bij jou aan boord aangeboden om eens lekker te trollen,
werpen, jerken op poldersnoek. Kan je mij wat meer info sturen over wat de
mogelijkheden zijn? Met vriendelijk groet, Jean-Pierre”.

Bovenstaande
vraag was de inleiding tot de visdag van
vandaag. Jean-Pierre en Jan zijn op vrijdag avond uit België, tijdens werkelijk
onstuimig weer, naar Friesland komen rijden om aan deze vraag invulling te
geven. Ik vang ze samen met mijn vrouw op bij het afgesproken benzinestation en
breng ze naar hun plaats van
overnachting bij Geert en Anneke waar ze een warm onthaal krijgen. We krijgen
daar iets te drinken aangeboden, een stukje oranje koek, want Anneke ontvangt
al haar gasten altijd met oranjekoek, drinken en praten even wat en spreken
vervolgens af dat we de volgende dag om 08.30 bij de trailerhelling zullen
zijn.

Op
het afgesproken tijdstip komen Jean-Pierre en Jan aanrijden. Ze tuigen de
hengels op en dat geeft mij een goed gevoel. Ze besteden zorg aan hun
materiaal! Ik heb inmiddels de boot te water gelaten en we stappen allemaal in.
Geert is nog even komen kijken of zijn gasten wel in dat wrak van mij passen en
dan beginnen we met vissen. We kennen elkaar natuurlijk pas een uur of twee
persoonlijk en dus hebben we volop gesprekstof. Ik vertel wat over het water
waar we op vissen, een stukje geschiedenis van Mantgum en we zijn zo goed en
wel op weg of de eerste snoek hangt aan de bijhengel. Ik schuif de hengel door
naar Jan die de snoek binnenhaalt. “De
hatelijke nul is weg!”

Kort
daarop is het Jean-Pierre die een snoek scoort. Het zelfde formaat. Ze onthaakt
zichzelf als ze bij de boot is. Ik ben natuurlijk al blij. Binnen het uur hebben
we snoeken gevangen en dat is toch de bedoeling als je met gasten gaat vissen
alhoewel zulks zich nooit laat dwingen. We komen op de Swette en het is lange
tijd stil. Dan hangt er ineens een snoekje bij mij aan de hengel. Onderweg
komen we een collega tegen die ons meldt dat hij op één snoekbaars is.

We
varen door, krijgen een sporadische aanbeet maar vangen geen snoek meer.
Uiteindelijk vissen we voor een kleine zijsloot langs als ik meen dat ik tegen
twee rietstengels aanstoot die kort achter elkaar op het traject van mijn plug
staan. Als het een fractie later lijkt alsof ik vastloop weet ik al genoeg. Een
prachtig snoekenlichaam kromt zich door het wateroppervlak. “Jean-Pierre zegt
op de film: “Er kwam geen einde aan!” Ik probeer de hengel door te geven aan
Jan, maar beide vissers willen de hengel niet. Hij moet hem maar vangen raad ik
hun gedachten. Na een mooie dril met verschillende runs, land ik uiteindelijk
de snoek. Na meting, met een meetlint van de “Hilversumse”, die maar tot 150 cm
gaan, leest Jan, na eerst een leesbril op te moeten zetten, een lengte van 110
cm af. Voor mij een nieuw record op dit water. Na het terugzetten hoor ik beide
mannen roepen dat de visdag nu al geslaagd is. Wat wil je nog meer.

//www.youtube.com/embed/HoohnbNscXw?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Jan
is echter nog steeds de enige die niet op zijn eigen handhengel een aanbeet
heeft gehad. Hij krijgt hem, zoals altijd onverwachts, en een mooie snoek laat
zich even zien maar dan komt de plug onverbiddelijk terug naar de boot. Jammer
want ook dit was een mooi exemplaar. We gaan door en weer is het Jan die een
aanbeet krijgt en deze keer wordt de snoek gevangen. Nu hebben we echt allemaal
een snoek aan de hengel gehad. We varen terug over het eerste deel en duiken
dan weer een zijvaart in. Hier kan het wel eens goed zijn en inderdaad scoort
Jean-Pierre bij het indraaien van de boot in de zijvaart onmiddellijk een mooie
snoek. Verder gebeurt er op dit lange rechte stuk eigenlijk niets. Pas bij het
onder een brug uitkomen hangt er ineens weer een snoek aan mijn hengel. We
varen door en nu is het de bijhengel die een snoek scoort.

Twee
authentieke snoekvissers worden afgezet bij het water en gaan met hun zware
materiaal het vanaf de kant proberen. Ze wijzen ons nog op een dikke snoek die
onder de brug moet liggen en roepen nog maten van eerder geboekte vangsten.
Ondanks hun mededelingen kunnen wij op dat stuk geen snoek scoren. Dat lukt uiteindelijk bijna twee uur later
pas, als we op de terugweg zijn na de middagpauze met een kopje erwtensoep.

We
moeten regelmatig bukken als we onder lage bruggen doorvaren. We worden door
een professioneel fotograaf op de kiek gezet als we langzaam terugvaren naar
de hoofdroute. Onderweg scoren we nog een drietal kleinere snoeken. De teller
is inmiddels op 13 aangeland en de klok wijst al bijna vijf uur aan. Het
laatste half uur gebeurt er bijna niets meer. Als ik opper dat mijn vrouw
straks wel zal vragen waarom het zo laat geworden is dan is dat omdat Jan
voordat we bij dat huisje zijn nog een snoek van 135 cm vangt, lachen we
allemaal hartelijk. Het wordt niet bewaarheid, de snoek die Jan vangt is
slechts een meter korter. Samen vangen we dus 14 stuks. Thuisgekomen begint het
te regenen. Het deert ons niet meer. Popke komt nog even langs en als snel
zitten we gezellig onder het genot van een biertje te praten alsof we elkaar al
jaren kennen. Tegen negen uur nemen we afscheid van elkaar. Jan en Jean-Pierre,
ik heb genoten van jullie aanwezigheid in de boot en ik hoop dat jullie een
mooie dag gehad hebben.

Jean-Pierre
beloofd nog een stukje te schrijven over zijn ervaringen het staat hieronder.

“Hij is er
al” mompelde Jan terwijl we de parking bij de trailerhelling opreden.
Hans had zijn Rana 14 reeds te water gelaten en begroette ons met een
aanstekelijk enthousiasme. De weergoden waren ons blijkbaar gunstig gezind en
de stormachtige oostenwind van gisteren had de nacht niet overleefd. Mantgum
ontwaakte terwijl wij met z’n drieën het thuiswater van Hans op voeren… Alle elementen waren voorhanden om er een
prachtige visdag van te maken.

“Timber
Tigers!” Hans hoefde niet lang na te denken op onze vraag welke plug we in
onze speld dienden te hangen. Eigenwijs als ik ben, knoopte ik er toch een Big
O Cotton Cordell aan. Een kwartierje later twijfelde ik al aan mijn keuze. Hans
deed er alles aan om ons een snoek te laten vangen, maar zijn pluggen leken
toch wel de verleiders van de dag. We hadden ook al snel door dat Hans niet
allen een goede gastheer, maar ook een prima visser was. Teneinde het allemaal
eens mooi te illustreren, haakte hij op de hoek van een onooglijk slootje een
prachtige poldersnoek die de volle 110 cm op de meter bracht. Absoluut het
hoogtepunt van de dag.

Jan en ik hadden
ondertussen ook die vervelende nul weggeveegd, en genoten met volle teugen van
het Friesse polderlandschap. We voeren van de ene hotspot naar de andere, en langzaam
kroop de teller naar de dubbele cijfers. De tijd leek wel te vliegen. We vingen
elk nog een beste vis en tegen het donker hadden 14 snoeken tijdelijk te gast
geweest aan boord van de Poask.

Tot slot nog een
eervolle vermelding voor de kookkunsten van mevrouw De Boer. De gastvrouw
wachtte ons thuis op met heerlijk bord spaghetti en gekoelde biertjes. Mooier
wordt een visdag niet; echt niet.

Bedankt Hans. Alle
respect voor de goede visser die je bent, maar nog veel meer voor je hartelijke
persoonlijkheid. Wij komen zeker terug.

Jean-Pierre

Privéomstandigheden dwingen me tot visdagen
met de lengte van dagdelen. Zodoende sta ik vanmorgen om even voor zessen op,
maak een ontbijtje en laad de boot vol met hengelspullen. Hoewel ik eigenlijk
van plan was om met net nieuw gespoten lepeltjes te vissen, besluit ik dat dei
maar thuis moeten blijven omdat het behoorlijk hard waait. De boot is dan met
een beetje snelheid beter te controleren. Tegen het lichtten van de dag ben ik
op mijn viswatertje. Ik geniet iedere keer weer van weidsheid van de polder, de
vogels, het vee in de landerijen en de ultieme rust.

Binnen tien minuten krijg ik de eerste
aanbeet. Ik vang een kleine baars en denk onwillekeurig aan de mogelijkheid om
de drie roofvis soorten op één dag te vangen. Daarop krijg ik meer hoop dat kort
daarop een klein snoekje zich op mijn Timber Tiger stort maar ik weet deze vis
niet te haken. Net voor een boompje krijg ik een doffe dreun op de hengel die
onmiddellijk overgaat in een pompende beweging naar beneden. Ik weet het
onmiddellijk, snoekbaars en daar is dan roofvis soort nummer twee. Ik onthaak
het beest van bijna zestig centimeter en geniet van de mooie zwarte buik van
het dier. Naderhand blijkt op de film dat de ochtend zon prachtig door de
rugvinnen schijnt, wederom genieten.

Ik vervolg mijn weg en probeer wat zijvaarten
uit en besteedt wat tijd aan het afvissen van een brug. Het levert niets op. Op
het volgende traject krijg ik wederom een aanbeet maar ook deze vis mis ik. Ik
draai de boot en probeer de vis alsnog te haken. Dat lukt maar ook nu blijft de
vis niet hangen. Verderop is het dan
eindelijk raak. Ik vang de derde roofvis soort van deze dag. Het is een zestiger
exemplaar snoek. Verderop krijg ik een prachtige aanbeet in de oppervlakte van
het water terwijl ik de Timber Tiger hoog over een aantal afstervende
plompebladen vis. Deze snoek spartelt wild door het oppervlak en draait zichzelf
helemaal in de lijn. Even vrees ik voor het verspelen van deze vis omdat de
lijn nu rechtstreeks door de bek loopt, maar ik behoud de vis.

Ik draai om en vis de windkant nog een keer
af. Mijn andere hengel krijgt een vastloper en ik denk even aan een stuk
krabbescheer maar het blijkt een brasem te zijn. Hoewel de plug aan de buitenkant
van zijn bek zit ben ik ervan overtuigd dat de brasem absoluut de plug moest
hebben. Vissoort vier denk ik en ik begin met het afvissen van een zijvaart. Op
het anders zo goede stuk krijg ik wel een drietal aanbeten maar weet er niet
een te haken. Uiteindelijk op de
terugweg is het nog een keer raak op de bijhengel maar ook deze vis los ik.
Gelukkig krijg ik voor een lage brug nog een keer een snoek in de handen
waarmee het dag totaal op 1 baars, 1 snoekbaars, 3 snoeken en een brasem komt.
Om even voor twaalf uur ben ik terug bij de trailerhelling.

//www.youtube.com/embed/0CLHCJ4YA_Q?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw

Het is alweer enige weken gelden dat Joost bij mij op de
stop stond en ik helaas niet met hem kon vissen omdat mijn motor daags te voren
was stukgegaan. Vandaag was de dag van de herkansing met maar één doel, Joost
moest een snoekbaars vangen. Nu is er de optie om dat gewoon in de polder te
proberen maar naast deze wens had Joost nog wel een aantal vragen over
dropshotten en dus koos ik voor het Lauwersmeer. Daar moest toch wel een
snoekbaars te vangen zijn en bovendien zijn daar ook legio trol mogelijkheden.
Om even voor achten reden we weg om rond negenen de boot het meer op te sturen.
We kozen een stek om een en toen Joost de front troller kantelde bleek mijn
besturing het niet meer te doen.

Toen Popke mij belde en ik hem het verhaal deed, bood hij
onmiddellijk aan dat ik even naar de kant kwam omdat hij wel reserve batterijen
voor de draadloze afstandsbediening had. Snel naar de kant, batterijen
vervangen en toen toch maar de afstandsbediening van Popke meegenomen om
elektrisch te kunnen varen. Op de stek aangekomen duurde het niet gek lang
aleer de hengel (dropshot) van Joost krom stond in de steun. Het bleek een
mooie baars. Voorwaar geen snoekbaars maar toch een pracht exemplaar en aan
eend dropshot en dat was Joost ook nog nooit gebeurd. Hoopvol gooide ik een
marker op de stek en wem visten nog een aantal keren de ruige bodem af. WE
konden geen vis meer verleiden.

Uiteindelijk besloten we nog een aantal uren te trollen.
Vier pluggen werden over een diepte van 3,5 tot 4 meter gesleept maar ook dat
bracht geen soelaas. Eén enkele baars vergreep zich nog eens aan een Timber
Tiger maar dat was het dan ook. Na een kleine vier uur trollen gaven we de pijp
aan Maarten. Collega vissers die we bij de trailerhelling spraken hadden ook
zeer matige resultaten. Je hebt soms van die dagen.
//www.youtube.com/embed/QOmjmaHvMMU

Mijn vorige post besloot ik met een sombere mededeling van
Rob over de status van mijn motor. Na een dag of twee belde Rob mij met slecht
nieuws. Er was een klepveer gebroken. Nog nooit voorgekomen volgens Yamaha
Nederland en dientengevolge was dat onderdeel dan ook niet in Nederland op
voorraad. Dat werd dus even wachten en niet vissen in de boot. Nu was er de
afgelopen weken ook weinig tijd om te vissen en ik beperkte me tot het vissen
op witvis in de avonduren. Maar vandaag kon ik weer vissen vanuit de boot. Ik
viste met mijn vrouw op het Lauwersmeer. Het weer werkte niet echt mee. Een
miezerige regen daalde gestaag naar beneden tijdens ons dagje vissen. Na een
dik een aantal pluggen voortgesleept te hebben, zonder een aanbeet te
registreren, besloten we te gaan vertikalen. Dropshotjes werden gemonteerd en
een talud op 4 meter diepte werd als mooie stek gekozen. Maar ook hier bleven
de aanbeten uit. Tegen een uur of elf wilden we net naar een andere stek varen
toen vismaat Popke het water op kwam. Na een uitwisseling van informatie visten
we met hem nog een ander talud af. Popke deed even voor hoe het moest. In korte
ving hij een zestal vissen, baars, snoekbaars en een snoek. Wij dreven er voor
spek en bonen bij maar kregen in ieder geval nog een paar vissen te zien. Tegen
een uur of twee draaide de wind ineens door naar de noordhoek. Ze wakkerde
stevig aan. Tijd om naar huis te gaan. Visloos maar voldaan!

Ik viste vandaag met mijn vrouw. We gingen verticalen bij een
brug af in de hoop daar een aantal snoekbaarzen te kunnen scoren. Daarvoor
moesten we een stukje varen maar met de motor net terug van een beurt moest dat
geen probleem zijn. Dus onderweg naar de stek twee trolhengels opgetuigd en
varend vissen. Optimaler kan je de visdag niet beginnen. Zeker niet als er
binnen vijf minuten een eerste aanbeet is. Ok, die los je dan wel maar de
voortekenen zijn niet ongunstig. Mijn vrouw overkomt een tien minuten laten
hetzelfde en dan ben ik vol goede moed. We voeren we een stukje door omdat
aanbeten verder uitbleven. Je bent schijnbaar snel verwend maar zo kom je wel
sneller bij je doel. Hoeveel vissen je voorbij vaart laten we dan maar even
buiten beschouwing.

Aangekomen bij de brug schakelden we over op de verticaal
methode. Een dode aasvis naast een dropshot shad leverde al snel een aanbeet op
de aasvis op. Snoek. Tweede aanbeet op de dropshot leverde een wapperend stukje
fluorcarbon op. Snoek. Aanbeet op dode aasvis. Snoek. Aanbeet op dropshot,
wapperend stukje fluorcarbon. Enfin zo komen we uit eindelijk vier snoeken aan
de schubben.

Omdat we twee honden hebben moesten we natuurlijk op tijd
thuis zijn en zodoende voeren we om even na de klok van twee uur weer
huiswaarts. Na een goede kilometer afgelegd te hebben hoorde ik alleen nog een
tik gevolgd door een uitstervend motorgeluid. De anders zo betrouwbare Yamaha
liet me in de steek. Gelukkig had ik mijn elektromotor bij me en een redelijk
volle accu. Ik besloot het erop te wagen ook al omdat de andere optie lopen
was, trailer ophalen en dan lokaal te traileren. Na en onaangename met het
nuttige te hebben verenigd, maar slepend vissen tijdens elektrisch varen,
kwamen we in de buurt van ons dorp. Daar gaf de accu aan dat de limiet bijna
bereikt was en ik besloot de boot dan maar voort te trekken. Waar is een sleep
als je hem nodig hebt?

Na een goede kilometer trekken, slakken in je slippers, rode
poten van de brandnetels, kon ik het laatste stukje uiteindelijk nog elektrisch
varend afleggen. Thuis gekomen stuurde ik een email naar Joost dat de visdag
van morgen niet door kon gaan i.v.m. motorpech. (Helaas had ik van Joost geen
telefoonnummer dus moest het via mail.) Om mijn frustratie een beetje te doen
afkoelen ging ik ’s avonds nog maar even op karper vissen. Na een rustige avond krijg ik een aanbeet waar je u tegen zegt. Met een spuitende run bereikt de karper in
no-time te overzijde . Ik belast mijn baitcaster tot het maximale, de duim op
de spoel van de reel blokkeert verdere afname van lijn. Ik keer de vis net voor
de waterlelies en raak haar dan kwijt. Ik vermoed lijnbreuk maar een
inspectie van mijn tuigje levert een verbogen haak op. Zoiets kon er ook nog
wel bij.

Omdat Joost niet meer op de email gereageerd heeft staat hij
de volgende dag samen met zijn moeder om half acht bij me op de stoep. Ik kan
ze slechts een kopje koffie aanbieden en een vervolgafspraak maken. Als ik de
motor wegbreng krijg ik van Rob een sombere blik. Die moet ik verder nakijken,
het klinkt niet goed!

//www.youtube.com/embed/HzrADIUh5Uo

Vanmorgen vroeg ga ik even voor een paar uurtjes naar het water. Dat betekent om half zeven in de boot en om elf uur er weer af. Ik vis dropshot op ondiep water met als aas een dood visje.
Een kleine twee uur duurt het voordat ik een aanbeet krijg. Het is een kleine veertiger snoekbaars. Even verderop is de maat gegroeid naar zestig centimeter. Daarna moet ik weer een uurtje wachten voordat de volgende snoekbaars zich uit een rietkraag om mijn dode bleitje stort.
De laatste aanbeet komt van een hoek die ik twee keer afvis. De snoekbaars lost zich op het laatste moment.

//www.youtube.com/embed/FDxkXVGrUj0