Gisterenavond, terugrijdend na en ziekenhuisbezoek, realiseerde ik me dat het een fantastische avond was. Schitterende rustig weer en een dito zonsondergang. Mijn eega en ik besloten nog even een ommetje te maken en even te genieten van het mooie natuurschoon. Het zou morgenvroeg wel eens een prachtige morgen kunnen worden. Ik nam me voor te gaan vissen. Dat voornemens niet altijd uitkomen blijkt de volgende ochtend als ik geheel tegen de gewoonte in, deze vakantie, eens lekker blijf uitslapen. Ik doe dat nooit maar vanochtend werd ik gewoon om even voor zevenen wakker. Omdat dan eigenlijk het mooiste van het ochtendgloren reeds voorbij is besloot ik eerst een poging te wagen om wat van de biertjes van de afgelopen dagen te verbranden. Na een goede acht kilometer en een uur en een kwartier verder ben ik dan gedoucht en koppel ik de boot achter mijn auto. Ik rijd vijfhonderd meter en trailer de boot. Ik ben op weg. Ik besluit vandaag om mijn woonplaats niet te verlaten en knoop een PAKO S aan mijn spinhengel. Ik vaar de vertrouwde stekken af en besluit na een twee uurtjes dat ik iets anders moet. Niet alles lijkt prachtige aan deze toch verder zo vriendelijk ogende dag. Ik verticaal met een lepel langs de rietjes. Het geeft geen resultaat. Pas als ik een keer de vaart oversteek knalt er een vis op de lepel. Ik mis natuurlijk deze aanbeet en foeter inwendig op mezelf. Blijf dan ook geconcentreerd! Ik ben nu zo geconcentreerd dat ik ook de tweede aanbeet mis. Het is inmiddels even voor enen en ik heb afgesproken thuis een boterhammetje te eten. Onderweg naar huis zie ik mijn achterbuurman die aasvisjes zit te vangen. Ik besluit eerst te gaan eten en dan te kijken of hij al aan het werk is geweest of nog moet.
 |
 |
 |
 |
Het eerste blijkt het geval te zijn en op mijn vraag of hij mee wil antwoord hij onmiddellijk positief. We zijn tien minuten later op het water en nog een vijftal minuten later word mijn fireball gegrepen. Een mooie snoekbaars komt aan de oppervlakte. Popke maakt foto’s en ik poseer! Na het terugzetten vervolgen we onze vistrip. Het is de hengel van Popke die in een fraaie hoepel gaat staan na een aanbeet. Ik grijp naar mijn camera en op het moment dat ik zover ben is de vis losgeraakt, ons beiden enigszins gedesillusioneerd achterlatend. Het zijn altijd de grootste die je mist. Toch is het weer Popke die de volgende snoekbaars arresteert. Het formaat is vrijwel hetzelfde. Dan mis ik vervolgens twee keer achter elkaar een aanbeet. Popke besluit het me nog eens voor te doen en tovert wederom een snoekbaars naar de oppervlakte. We besluiten nog even te verkassen naar een brug. Daar proberen we nog een uurtje zonder resultaat. Een blik op de tijd leert ons dat het al vijf uur is. Popke heeft nog een afspraak en ik hoop mijn vrouw nog te kunnen verleiden dus we keren huiswaarts.
Het is me gelukt mijn vrouw te verleiden en even na half zeven zitten we samen in de boot. We “fireballen” (leuk nieuw Nederlands werkwoord) het zelfde rietkraagje nog maar eens af. Het is Caty die gelukt heeft en een snoekbaars weet te haken. Daar blijft het voor vandaag bij. Ik ben de gehele dag op het water geweest en heb me uitstekend vermaakt. De vangsten waren natuurlijk niet echt om over naar huis te schrijven maar stuk voor stuk mooie gezonde vissen.