Vandaag had ik de keuze, kaatsen of vissen.
Gezien het feit dat de eerste activiteit de laatste tijd erg veel van mijn tijd
consumeerde besloot ik te gaan vissen. Het was ook erg lang geleden en dus werd
het sowieso weer eens tijd. Daar kwam nog bij dat de kaatsactiviteit van dien
aard was dat je de dag daarna het beste vrij kunt zijn en ook dat zat er voor
mij niet in. Mijn vismaat van vandaag had zeer lange tijd de speciaal voor haar
gemaakte hengel niet aangeraakt dus ook om die reden werd het tijd te gaan
vissen. Mijn vrouw en ik doen bijna alles samen. Het enige waar ik haar niet
toe kan verleiden zijn jogging schoenen en een lichte looppas. Vissen doet ze
reeds jaren. Op ons favoriete water werden vanzelfsprekend Timber Tigers te
water gelaten. Mijn vrouw viste met een rode DC-8, ik viste met een blauw/witte
DC-5 en aan de bijhengel prijkte een paars/gele DC-4. Voor elk wat wils zal ik
maar zeggen. Binnen 400 meter was er de eerste snoek die zich kwam melden.
Hoewel snoek? Er zijn dagen dat je minder dan vier nodig hebt om een aan meter
te geraken en zo’n dag was het vandaag niet. Op gezette tijden meldde een
snoekje van tussen de 30 en 40 centimeter. Ik wil natuurlijk best graag een
snoek van een meter vangen, maar het simpele feit dat er regelmatig iets
gebeurd is al mooi. Dat zoiets dan veroorzaakt wordt door een snoekje van
geringe afmeting maakt mij niet uit. Bovendien werd er aan alle Timber Tigers
gevangen!
https://youtube.com/watch?v=HP-1tzJRjTM%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1
Net toen we samen van een kopje thee aan het
genieten waren kreeg ik een mooie aanbeet. De hand gebouwde Poask hengel boog
tot in het handvat en de slip gaf enige meters lijn af. Snel gaf ik de camera aan mijn vrouw die het
filmwerk deed. Ik had al een vermoeden van een snoekbaars. De karakteristieke
“kopstoten” openbaarden zich prachtig op de hengel. In het ondiepe water stegen
de kolken gestaag naar het wateroppervlak. Na korte tijd weet ik de snoekbaars
te landen. Net in de zeventig centimeter schat ik de vis. Ze speelt prachtig
mee en zet alle vinnen uit. De kieuwdeksels wijd sperrend presenteert ze zich
aan de lichtgevoelige sensoren van de filmcamera. De snoekbaars keert terug in
haar element en dat ondanks het feit dat de barbecue reeds staat te branden. Ze
heeft geluk! Niet veel verder is het de bijhengel die een snoek haakt. Dan is
het lange tijd stil. Net nadat we het eens te berde brengen mist mijn vrouw een
snoek en vangt kort daarna een. Dan wederom lange tijd niets. Vlak voor een
rietkraag is het echter raak. Deze zeventiger snoek gaat ook terug in haar
element. We vangen nog een kruisnet en
filmen nog in het nest van een boerenzwaluw. Vijf eieren zien we nadien op ons
scherm verschijnen. Op de terugweg komen er qua vangsten nog een snoekje en een
snoekbaars bij. Tegen drie uur maken we een einde aan onze visdag. (De barbecue
moet nog branden.) Tevreden na een mooie dag monteer ik mijn video af en werk
ik mijn weblog bij. We zijn er weer!