Om 7 uur stap ik bij Popke in de auto. Als we een kleine tien minuten onderweg zijn vraag ik waar we vandaag naar toe gaan? Hij weet het niet en ik al evenmin. We besluiten het PM kanaal maar eens aan een nader onderzoek te onderwerpen. Ik vertel Popke dat die keuze een goede is want ik heb mijn waxhoed op en de vorige keer dat wij daar waren had ik die ook op en vingen we een 110 cm snoek. Op dit moment komt Popke erachter dat hij zijn pet vergeten is maar vanuit de tijd van kieviteieren zoeken diept hij een heuse pet uit zijn kofferbak als we bij de trailerhelling zijn. We plaatsen allebeide een zonnebril en kijken elkaar aan. Geen gezicht maar oh zo nuttig. Het is bladstil als we het kanaal opvaren en we beginnen meteen maar met een dropshot en een shadje te vissen. Het weer zou vandaan anders zijn, een dikke windkracht 4 tot 5 en mogelijk een buitje. Niets van dat alles. Bladstil en het duurt dan ook een tijd voor we een snoekbaarsje vangen. Popke arresteert de eerste van vandaag. Dan blijft het een uurtje stil. De voorspellingen komen nu wel uit want de wind is opgestoken en om ons heen zien we buien vallen. Wij blijven er echter van verschoont. We verkassen naar de overzijde en maken de boot even aan de rietjes vast, snijden een voorntje in en laten onze hoempie ploepies te water. Al snel volgen aanbeten maar evenzoveel loslaters zijn het gevolg. Het lukt om er eentje aan een dropshot te vangen en dan komen we erachter waarom het loslaters zijn. Het formaat is niet om over naar huis te schrijven maar snoekbaars is snoekbaars dus niet zeuren. We verkassen een paar keer met steeds het zelfde resultaat. Uiteindelijk besluiten we een drift te maken over het stuk wat we zojuist hebben afgevist. Er waren immers aanbeten, dan maar de kleintjes wegvangen.
 |
 |
 |
 |
De eerste twee die we vangen betreffen echter maatse snoekbaarzen. Dan verspeel ik er nog een en net als ik een nieuwe montage zit te maken hoor ik Popke naast me. “Dit is him! Ik fernaam it fuort en daliks, dit is him, moast die angel kreakjen hearre! Hearst dat? Dit is him!” (Ik neem aan dat iedereen hier wel uitkomt en vertaal het dus maar niet.) Ik heb het even niet in de gaten maar dan pak ik mijn camera en begin te filmen. Het is inderdaad een bak van een vis. Zou het aan het hoedje liggen. Ik film, pak een hengel aan, maak snel een foto en film weer. Uiteindelijk film ik de landing en komen we erachter hoe groot de vis daadwerkelijk is. Na meting wijst het lint 91 cm aan. Een stoeprand van een snoekbaars. We zijn zwaar onder de indruk. Maken foto’s en zetten de snoekbaars terug in haar element. We genieten nog lang na. Zo lang, dat we bijna vergeten dat we nog meer snoekbaarzen vangen. Regelmatig komt er één aan de oppervlakte. Dan is het tijd om het soepje te eten en we meren af op een zijvaart. Onderwijl moet ik de 70 cm snoekbaars vanonder die tak maar even vangen. Ik volg de instructies van Popke en even later buigt de 330 cm Schreiner tot in het handvat als de snoekbaars uit de takken moet houden. Ze is 71 cm en ik prijs mijn vismaat om zijn voorspellend vermogen. We vissen nog een tijdje terwijl de soep zakt. Dan verkassen we weer naar het kanaal waar we er nog een paar bijvangen. Sommige klein, sommige maats. In totaal vangen we 13 snoekbaarzen en we vragen ons af waar de snoeken zijn. Ach misschien later in de tijd wel. We gaan het zien, want we zijn hier zeker niet voor de laatste keer geweest!<!–
WriteFlash('’);
//–>