Een weekrelaas. Ik put even in mijn dagboek om te kijken wat er zoal gebeurd is de afgelopen week want wat ging die snel om. Maandag de eerste dag werken na de vakantie. Maandagavond staat Popke bij me in de tuin. Zijn “smile”spreekt boekdelen. “Ik ha him hjoed ophelle!” “Wier, hast him al, is mijn repliek. Popke heeft een nieuwe, andere, mooie boot gekocht. Hij had hem de week daarvoor al gezien en nu waren er zaken gedaan. Snel moet ik even meekomen, hij ligt nog te water. Zijn vrouw heeft natuurlijk de eerste keer mee mogen varen en nu mag ik mee. “Nee, do kinst wol efkes farre.” Ik neem plaats voor de buitenboordmotor en vaar het dorp uit. Daar gaat de gaskraan van de 9.9 Pk Yamaha open. De Wato laat zich strak sturen ik feliciteer Popke met zijn aanwinst. Hij is nog vrij en kan de hele week klussen om de boot aan te passen aan het beoogde doel: Vissen.
Hij knutselt de gehele week aan de boot en hoewel ik vrij ben op vrijdag, jongste dochter jarig, gaan we zaterdag pas vissen. Om half zes laat Popke de koppeling opkomen en rijden we in de richting van ons viswater van vandaag: Het Lauwersmeer. Ik ben er nog nooit geweest om te vissen. Popke wel maar dat is even geleden. We rijden achter onweersbuien aan naar het noorden. Hij weet feilloos de trailerhelling te vinden en al snel zijn we te water. De Friese vlag wappert fier als we het meer opvaren. 
We dropshotten tegen het talud van de vaargeul en het duurt niet lang of er hangt een mooie baars aan mijn shadje. Ze weet zich echter te bevrijden maar we hebben een beetje actie gezien. We zien meer actie want een andere boot vaart volgas in de richting van een paar boeien verderop en begint daar zo’n beetje dezelfde tactiek toe te passen als wij doen. Na een uurtje houdt de boot het voor gezien en komt volgas onze kant opvaren. “Hebben jullie een Citroën? Daar branden de lampen nog van. We hebben eerder zoiets meegemaakt en toen leverde dat een snoek op maar deze keer betekent dat een dikke 10 minuten varen om bij de auto te komen. En tien minuten terug om weer bij de stek te komen. Zo verdoen we wat tijd en in die tijd pakken donkere wolken zich samen. Ik houd de lucht scherp in de gaten maar kan geen onweer ontdekken. Uit voorzorg trek ik wel mijn regenbroek aan. De donkere wolken brengen eerst de windkracht naar een dikke zes. Prima windje om de Wato te testen maar van secuur dropshotten is geen sprake meer. Als de donkere wolken even later hun last op ons neer laten dalen zoeken we luwte onder de haven. We zijn behoorlijk nat. We proberen het even in de luwte maar het brengt niets meer. We besluiten de middag te besteden aan de Mont Ventoux etappe. We hebben beiden op zondag weer een afspraak en dan vissen we dus weer.
Op zondag vis ik met Lieuwe. Hij komt uit Veenendaal over om hier te slepen. Bovendien gaat hij volgende week naar Zweden om daar vakantie te vieren. Hij wil graag een baitcastertje lenen om uit te proberen als hij met de boot die bij het huisje gehuurd is, op Zweedse meren snoeken aan de schubben wil komen. Maar eerst even proefvissen in Friesland. En Friesland daar heeft Lieuwe een mooi stuk van gezien. Via de Mantgummervaart, Swette naar het Swin bij Reduzum, de spoorbrug bij Grou afgevist, via de Grou naar Jirsum. Door Jirsum naar Ald Skou om daar via het Prinses Margietkanaal richting Terherne gevaren. Bij de Snekerpoort weer de Snekeroudvaart in om via de Brekken en de Oudvaart bij Easterwierrum weer op de Swette terug te komen. Resultaat: Vijf aanbeten en twee snoekjes. Vangstplaatsen: de Grou en de Swette. 
Onderweg in Jirnsum varen we langs een boot met vier jongelui erin. “Hé de Poask!” klinkt het ineens. Ik lees iedere week het Weblog. Doe je even de groeten aan Popke! Van Hans uit Wommels, dan weet hij het wel. Prachtig dat ze in Wommels het weblog ook lezen. Ik denk dat Popke het nu ook weet. Als we thuis zijn komt Popke ons nog even verrassen met een stukje snoekbaars filet. We barbecueën spareribs met snoekbaars. Tegen achten neemt Lieuwe afscheid en we spreken af in het najaar het nog eens dunnetjes over te doen. Het was geen geweldige dag vandaag maar Lieuwe heeft een fiks aantal Zweedse snoeken in het verschiet.
Hè Hans,
zo dicht in de buurt en niet op de kôfje. Dat moesten we maar eens over doen.
groetnis Peter