Vandaag vis ik een paar uurtjes met mijn broer Sjouke. Of
hij even mee wilde in de Nucanoe? Dat was natuurlijk niet tegen dovemans oren
gezegd. Om even voor negen uur stond ik bij hem voor de deur. Als water hadden
we een oud vergeten meertje gekozen waar we beiden in geen 25 jaar geweest
waren. Waarom niet? Niet te bevissen vanaf de kant, gemotoriseerd voortbewegen
niet toegestaan en zoals eerder gememoreerd, vergeten. Ik kan me nog een krantenartikel herinneren
waarin dit meertje ooit eens zeer negatief werd beschreven, een snoekenkerkhof,
vanwege vervuiling.
Dat is allemaal hersteld en de eerste aanblik die het water
bood was veelbelovend. Mooi helder, venig water met plompenbladen. Die laatst genoemden maakten dat je je maar selectief kon vissen op het eerste deel van
het water. Ik peddelde ons mooi langs de open plekken waardoor Sjouke de
boel kon uitkammen met zijn tandemspinner. Wanneer het kon viste ik mee.
Het eerste meertje bod wel een mooie aanblik maar geen
vangsten. De doorgang naar het tweede meertje bood nauwelijks 30 cm waterdiepte
maar de Frontier gleed er moeiteloos overheen, ondanks de dikke 200 kg die als
menselijke lading aan boord zat. Op het tweede meertje was er alle gelegenheid
voor mij om mee te vissen. De waterdiepte viel ons wat tegen maar 80 cm is
voldoende om een leuke snoek te huisvesten. Er zit er ook één dat weten we
zeker. Sjouke mist eerst de aanbeet, meldt dat even en verzilverd de tweede aanval
onberispelijk. Daar bleef het bij vandaag. Tegen twaalf uur was ik weer thuis,
mooi gekanood bij prachtig weer.