Vandaag vis ik met Gerard. We kennen elkaar als collega’s al jaren maar
tijdens een treffen onlangs bleek dat Gerard ook vist. Gek dat je daar dan
nooit eerder over gesproken hebt. Omdat er eerder geen tijd was is onze
afspraak verschoven naar het einde van het seizoen. We proberen dan ook om
vandaag snoekbaars en baars aan de schubben te komen. Gerard is er ruim op
tijd. Om kwart voor negen gaat mijn telefoon. Hij staat al bij de trailerhelling.
Ik ben er drie minuten later. Om negen uur stuur ik de boot richting de Swette.
Het zal mij benieuwen. Natuurlijk hoop je op goede vangsten maar de tijd van
het jaar is daar niet naar. Vismaat Jan die even bij het traileren stond te
kijken vertelde dat de resultaten van de week zeer matig waren. Enfin, we gaan
vissen, zijn buiten, genieten van de natuur is ook al heel wat en als je met
deze instelling gaat vissen is er eigenlijk nooit een verloren visdag.
Ons geduld wordt danig op de proef gesteld. Na twee uurtjes
vissen hebben we nog geen stootje gehad. Ik moet zelfs al een keer de batterij
van de camera wisselen zonder ook maar een aanbeet te hebben gehad. Het weer
trakteert ons op wisselende omstandigheden. Zon, regen, hagel en een wakkerende
wind maken dat we ons als echte “die
hards” moeten opstellen. Dan, net als ik een boterham eet en de hengel tussen
mijn benen klem zet, krijg ik een aanbeet. Een mooi kolk werpt de plug tot voor
de boot. Ja zo gaat het op dit soort dagen. Maar het geeft de burger moed. Een
uurtje later is het wel raak en de hatelijk nul weggewerkt. Gerard is even
later aan de beurt. Beide zijn snoeken en die mogen eigenlijk helemaal niet
bijten in deze tijd van het jaar. Ze gaan beide snel terug in het water, ze hebben
al gepaaid.
We vervolgen onze weg en haken zo nu en dan een snoek.
Gerard is de enige die een reglementaire vis scoort. Hij vangt aan een klein
lepeltje een mooie blei. Zo scharrelen we op de dag een negental snoeken bij
elkaar. Lekker buiten geweest.