25 mei 2013

In het eerste weekend waarin het vissen op
roofvis weer toegestaan is, zijn de weersomstandigheden zodanig dat ik mijn
voornemen naar het Lauwersmeer te gaan, maar heb laten varen. Te meer omdat op
vrijdagavond, Sjirk mij benaderde met de vraag of ik op zaterdagmiddag
eventueel met hem mee wilde vissen. Zo geschiedde het. Ook Jan stapte op
zaterdagmiddag rond e klok van tweeën in de boot. We voeren naar de Swette en
daar begon onze vistocht. Het was koud, de noorden wind maakte dat Jan en Sjirk
optimaal gebruik konden maken van de, nieuw aangeschafte, warmtepakken.
Eigenlijk te gek voor woorden. Het is bijna juni en je zit erbij alsof je in
december aan het vissen bent!

Op de Swette aangekomen gingen de pluggen
overboord. Het duurde ongeveer een uur voor de eerste aanbeet volgde en de nul
van het scorebord verdween. Een mini snoekje, maar snoek is snoek. Een klein
halfuur later nummer twee. Daarna bleef het lange tijd stil. Onderweg gebeuren
er altijd bijzondere dingen. Ik meen uit mijn herinneringen naar voren te
kunnen halen dat ik het fenomeen van een rechtopstaande snoek twee keer eerder
heb gezien. Ik bedoel dan dat de snoek met zijn staart bovenwater staat met de
kop naar de bodem. Waarom deze snoeken dat doen is mij onbekend maar misschien
weet een lezer van dit blog hierop antwoord te geven. Wanneer je deze snoek
benaderd en aanraakt spatten ze gewoon weg. Leven genoeg dus, het blijft een
mysterie.

Net toen we het keerpunt hadden verlaten en
Jan de opmerking had gemaakt dat hij de door Sjirk en ik afgevist oever eens
nader zou controleren, scoorde hij twee aanbeten achter elkaar die beiden
gelost werden. Daarna weer lange tijd niets. Sjirk was nu aan de beurt en ving
een snoekje voor een zijvaart. Toen was het tijd geworden voor meer bijzondere
momenten op deze dag. Sjirk ziet om een kleine 8 meter afstand achter de
rietkraag een reebok staan. Op zich zijn reeën niet echt een bijzonderheid, je
kunt ze dagelijks waarnemen, maar hier in dit deel van Friesland zijn ze niet
algemeen en gebruiken ze rietkragen van nauwelijks drie meter diepte als
schuilplaats om tegen de avond de landerijen te betreden. Weinig schuilplaatsen
en dus redelijk bijzonder. In het filmpje is te zien hoe de reebok het hazenpad
kiest als ik opsta in de boot.

Verderop spot ik in een rietkraag een
kiekendief (hoanskrobber) op het nest.
We varen terug om even te kijken. Ik heb nog nooit een kiekendief nest gezien
en ben benieuwd naar de kleur van de eieren. De vogel vliegt op van het nest en
we zien een prachtig nest met hagelwitte eieren. Dat was wel het laatste wat ik
verwacht had. Een mooi plaatje. Als we verder varen ploft de kiekendief terug
in de rietkraag. We vissen verder het het is Sjirk die als kapitein van de boot
ons nog even laat zien hoe het moet. Hij vangt nog drie snoeken erbij. Helaas
is de batterij van de camera, die ik deze keer voor het eerst op een hoofdband
gemonteerd heb, leeg en moeten we het met foto’s doen. Voorwaar een bijzondere
dag.