Vandaag vis ik een paar uurtjes met Jacob. Hij kan maar tot
een uur of twee en ik maar tot één uur dus dat komt mooi uit. We besluiten het
watertje dat we twee weken geleden ook samen bevisten nog eens aan een nader
onderzoek te onderwerpen. Nu naderen we echter het water van de kant van het
gemaal waar we de vorige keer niet aan toegekomen zijn. Als we bij dat gemaal
aankomen zien we dat een van de twee pompen aan het malen is. Het is voldoende
om een enorme stroming te doen ontstaan waardoor de helderheid van het water
tot ongeveer 10 cm zicht is gereduceerd. We besluiten, mede ingegeven door
gebrek aan emplooi, dat we toch een poging wagen. Het levert geen vis op. Het
water is gewoon te troebel. We doen verwoede pogingen op geijkte plaatsen maar
behoudens een enkele kolk in het midden van de vaart nemen we geen snoek waar.
Ineens borrelt er in het geheugen van Jacob nog een ander watertje omhoog. Daar
beproeven we ons geluk na een klein kwartier rijden. Het water is hier helder
en veel belovend maar ons beider jerkbaits, ik vis overigens met een ZIGZAG van
Quickbaits, worden totaal genegeerd. Ik besluit om te stoppen en een praatje te
maken met twee jeugdige vissers die net aan de waterkant hebben plaatsgenomen.
Ze vissen met een voerkorfje. Ik vraag of er in het watertje wel snoek zit en
ze beamen het beide. Ook mijn opmerking, dat ik dan blijkbaar niet vissen kan,
vindt bijval. Ik besluit nog even een stukje te filmen vanuit een andere hoek.
Jacob zegt dat deze laatste worp dan maar even op de video moet. Ik knik de
camera en kies een shot waarbij Jacob en ik er beide met onze ongeschoren, be-zonne-brilde
tronies opkomen. Net op dat moment krijgt Jacob natuurlijk beet. Hij verzilverd
de aanbeet en kijkt even zelfvoldaan naar mij. “Zo doe je dat dus!” Even
daarvoor had ik zeker twintig worpen aan dit stukje water besteed. We filmen
nog een beetje onder water en Jacob onthaakte de beschadigde snoek. Even zo
snel als zij boven water kwam gaat ze ook weer retour. Jacobbaits redt de dag!