Geplaatst op Geef een reactie

23 sep 2012

Mijn afspraak van gisteren ging helaas niet door. Tim belde
me op vrijdag al dat de griep vat op zijn familie en hem had gekregen en dat
hij niet kon komen vissen. Met de woorden dat we in de toekomst eens opnieuw
een afspraak maken was mijn zaterdag vrij. En ik besloot hem vrij te houden en
eindelijk eens wat aan de broodnodige opruimwerkzaamheden te doen. Of ik daar
in geslaagd ben laat ik even in het midden. De “whatsapp”, het schijn sinds van de week in de Dikke van
Dale te staan, waarin mijn broer me meevroeg te spinneren, kwam op de
zaterdagavond binnen. Om acht uur op zondag bij hem. Op zondagmorgen, zaten
Sjouke, Sil, Gerrit en ik om even voor achten aan een bakje koffie waarna we
toen minuten reden en aan het vissen sloegen. De derde worp werd de Poask Lyts
breed 6 gram nietsontziend gegrepen door een snoekje van een centimeter of
veertig. De videocamera stond natuurlijk wel te filmen maar precies de andere
kant op. Daarna bleef het, zoals het weer ook was, akelig stil. Geen zuchtje
wind te bekennen en weinig beweging in het water. Sjouke scoorde uiteindelijk
een mooi snoekje waarmee de echte “hatelijke” nul was weggewerkt. Maar het
bleef dun. Ik ving nog een snoekje van het formaat sigaar maar dat was het dan ook. Ook Sjouke scoorde
nog een dergelijk exemplaar. Sjouke en Gerrit hadden hier vorige week nog goede
resultaten geboekt met snoeken van in de tachtig centimeter maar daar leek het
nu in de verste verten niet op. Dat is ook het mooie aan vissen, het is
onvoorspelbaar! Dus net als je twijfelt over het feit dat er vandaag wel niet
een beetje snoek gevangen zal worden, slaat je broer er één aan de haak dei het
meten wel waard is. Na een mooie dril komt een 82 cm snoek aan de oppervlakte.
Na een kort verblijf boven de waterspiegel neemt ze na een korte pauze met een
ferme klap afscheid van haar vanger. Sjouke vermeld het nog even ter
bevestiging van ons aller gedachten: “Dus toch wel grote snoeken hier!” Even
later vangt hij er nog een exemplaar van boven de zestig bij. Op een hoek een
eindje verderop vang ik nummer die van het formaat Karel 1 en daarmee is het
voor de dag gezien. Het is bijna twee uur en we hebben zes uur achtereen
gevist. Ik merk dat ik deze wijze van poldervissen een tijdje niet gedaan heb.
Voldaan vermoeid stappen we in de auto. Maar snel eens overdoen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *