Na wederom verschillende andere verplichtingen lukt het me
dan eindelijk weer eens om te vissen. Ik ben vroeg op het water, het is even na
zessen, en ik verticaal vandaag op snoekbaars in eigen dorp. Ik weet dat ik me
gelukkig mag prijzen dat ik zo, dagdelen benuttend, stukjes aan nauwkeurige
onderzoeken kan onderwerpen. Ik begin buiten het dorp onder een brug. Als aas
gebruik ik een dode voorn op een dropshotmontage. Als extra zekerheid heb ik
een stingertje gemonteerd. Het weer is mooi in de ochtend. In de verte probeert
het zonnetje door het wolkendek heen te breken. Even later lukt het. Ik maak
intussen de tweede trek onder de brug en deze wordt beloont. Een mooie maatse
snoekbaars hangt aan het stingertje. Ik onthaak het beest en geef hem weer de
vrijheid. Ik besluit de Mantgumervaart een stukje af te vissen. Nauwelijks
vijftig meter verder krijg ik weer een aanbeet. Ik haak de vis slecht zodat ik
haar verspeel maar in het ondiepe water heb ik haar goed waar kunnen nemen.
Zelfde maat als daarnet. Ik besluit tegen half negen het even voor gezien te
houden en gezamenlijk met mijn vrouw te ontbijten. Aan de ene kant een goede
greep maar als even later de regen met bakken naar beneden komt en ik even
buienradar bezoek, weet ik dat het er tot een uur of elf niet meer van komt.
Eenmaal weer op het water vis ik een uurtje zonder een aanbeet te krijgen. Ik
vaar weer even naar huis, lunch samen met mijn vrouw en gezamenlijk gaan we om
een uur of een weer vissen. We proberen werkelijk van alles, schuilen onder een
betonnen brug en verspelen twee aanbeten. Jammer maar het is niet anders. Omdat
het gaat onweren verlaten we om een uur of half vier het water.