Vandaag vis ik alleen. Mooi want eigenlijk heb ik twee
doelen vandaag. Ten eerste wil ik eens een nieuw stukje viswater verkennen. Ten
tweede moet ik als rechtgeaarde Fries natuurlijk smoel op het terrein, qua
kievit activiteiten krijgen. Dat betekende in beide gevallen vissen, stukje
varen, vissen, stukje varen en onderwijl goed om je heen kijken. Het is de tijd
van het jaar. Dus naast de vergunning, de eierzoekkaart & nazorgpas in de
binnenzak en naar de trailerhelling. Daar staat Jan te kijken. Omdat ik alleen
ben vraagt hij uit de gein of Popke en ik soms ruzie hebben. Maar Popke was net
voor mij, samen met Geert al naar een andere stek vertrokken.
Het snoekseizoen is gesloten, alleen snoekbaarzen mag nog.
De “fjildman” benut de mogelijkheden die de jaargetijden hem biedt. Nu
classificeer ik me niet als “veldman” maar ik probeer alleen maar aan te geven
dat er voor ieder jaargetijde, allen met hun specifieke mogelijkheden, iets
anders op stapel staat. Drie weken terug stonden we nog op de schaats, waarom? Omdat
het kon en zo is het met kievitseieren zoeken net zo. Hoewel, het kan inderdaad
nog, maar niet zonder daarvoor het nodige terug te doen. Ik wil daar niet
dieper op ingaan maar het vrije veld, je vrijelijk kunnen bewegen door
landerijen, behoort reeds lang tot het verleden. Zo is er door allerhande
beperkingen al veel te veel kennis van het veld verloren gegaan. We zijn zelfs
al zover dat de naam “Fjildman” al tot discussie zou kunnen leiden en moeten
worden omgevormd tot “fjildminsk” . Goed, ik vis dus vandaag. Heb uitsluitend
last van snoeken die slecht op de hoogte van de visserijwet zijn en vaar een
kleine 35 kilometer in totaal. Onderweg scharrel ik een vijftal snoeken bij
elkaar. Ik verken nieuw water, ken de gemiddelde dieptes en heb, voor beide initiële
doelen, een aantal potentiële “hotspots” ontdekt.
https://youtube.com/watch?v=e8lUQAhekSo%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1