“Kan het zondag al, denk je?” was zo’n beetje de tekst van
de email die van mijn vismaat van vandaag, Anne, op Valentijnsdag stuurde. Hij
doelde daarmee op de het weer ijsvrij zijn van het viswater op de eerst komende
zondag. Nu had het behoorlijk gevroren dus kon ik Anne met een gerust hart
melden dat we dat maar een weekje later moesten plannen. Aldus geschiedde en
dus visten vandaag op het water waar ik twee
weken geleden nog met Popke overheen schaatste. Maar tijden veranderen
gelukkig alhoewel ik geen hekel aan schaatsen heb. Ik was wel benieuwd naar de
ervaringen op een eerste visdag na een behoorlijke periode van ijs. Zouden de
snoeken het invallen van de dooi misschien ervaren als het startsein voor de
paai, spookte het door mijn hoofd. Ik
hoopte van harte van niet. Anne was om even voor negenen bij me en we visten
een kwartier later. We kozen de Swette in de richting van Sneek en het duurde
niet lang of Anne scoorde zijn eerste snoek. Anne en ik gaan al een tijd terug.
Ik ken hem al zo’n twintig jaar waarin we elkaar vooral troffen op het
hengelsportcentrum van wijlen Willem Zandstra. In zijn “Blikken Pleats” hebben
we menig mooi hengelsportavontuur zeg maar geëvalueerd! Maar ook aan de
waterkant en in later hengelsportevenementen kwamen we elkaar tegen. De laatste
jaren was het contact wat verwaterd en dus alle viel het gesprek vandaag niet
stil. Ook al omdat he niet in de aard van Anne licht om niets te zeggen. Kort
na de vangst van Anne scoorde ik mijn eerste vis. Dat leek erop. Redelijk snel
een tweetal snoeken dus wie weet zijn ze los vandaag. Erik, een collega van
Anne, en toevallig de jongeman waar ik op 14 januari nog was wezen vissen,
belde even met de mededeling dat hij er inmiddels drie had en dus waren we
hoopvol gestemd. Het duurde echter een hele tijd eer Anne weer een aanbeet
kreeg, helaas raakte deze zeventiger snoek los. We kozen een stukje water waar
we wat meer beschut konden vissen. Even later was het aan mij de beurt om een
snoek te lossen. De plaats waar dit gebeurde zou echter nog meer snoek
opleveren vandaag maar dat wisten we toen nog niet. Op de tweede trek ging er
zomaar weer een snoek aan mijn Timber
Tiger hangen en aan deze snoek was duidelijk te zien dat ze nog niet aan het
paaien toe zijn. Tijdens de derde trek door het dorpje werd mijn Timber Tiger
opgeslokt en viel mijn draad slap. Het beuken van een grote snoek werd meteen
duidelijk. Ik dril een mooie 106 cm snoek die ik gauw op een pond of
vijfentwintig schat. Het meetlint bleek onvindbaar maar nameten van de maat die
op de hengel genomen werd bracht de 106 cm naar voren. Anne miste nog een snoek
vlak voor een bruggetje. Ik scoorde wederom een mooie zestiger en daarna was
het de bijhengel, die op de plaats van de eerdere meter, krom ging staan. Anne drilde een mooi tachtiger snoek uit. Het
was tijd voor een bakje snert. De warme maaltijdsoep scherpte onze concentratie
weer naar topniveau en we konden weer aan de bak. We scharrelden nog een aantal
snoeken bij elkaar op de terugweg en zo kwam de teller op precies 10 snoeken te
staan. Voed daarbij een viertal lossers en we mogen niet klagen. Na het vissen
moesten we natuurlijk nog even de dag evalueren en onder het genot van een
biertje slaagden we daar uitstekend in. Anne zijn ”taxi” reed tegen half zeven
voor. Met de afspraak dat we elkaar deze zomer tijdens het zeebaarzen op
Vlieland zullen treffen namen we kort voor de klok van zeven uur afscheid van
elkaar. Anne bedankt voor een mooie dag!
https://youtube.com/watch?v=V02kHFAlcoY%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1