Omdat vissen nooit echt verveeld en omdat Popke vanmorgen nog even een bakkie kwam doen,
besloten we vanmiddag in het dorp de snoekbaarsstand eens te inventariseren.
Daartoe stapte ik een uurtje bij Popke in de boot die toen al er een dik half
uur op had zitten. Een dik half uur, verticalen, zonder ook maar een stootje te
voelen. Ik besloot dat ik daar dan maar verandering in moest brengen en
monteerde een dode blankvoorn op mijn fireball. Maar ook al sprak ik de
magische woorden dat ik het wel eens even voor zou doen, ik bleek niet in staat
om de daad bij het woord te voegen. We volhardden in onze pogingen maar we
werden niet beloond. Na anderhalf uur hadden we het wel gezien. “Dan moatte de
Timber Tigers der mar efkes oan”, sprak Popke. Ik mocht er gelukkig één lenen
van Popke want mijn doosje stond nog thuis. Na nauwelijks vijftig meter varen
was het Popke die vlak na een brug een mooie snoek haakte. Ik moest er tot het
einde toe op wachten maar toen ik voor de derde keer mijn Timber Tigertje in de
duiker parkeerde, kon vriend Esox de verleiding niet langer weerstaan. Twee
snoeken in twee uur.
https://youtube.com/watch?v=dcFtvW5bAvg%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1