Sinterklaas is het land uit, de
jaarvergadering van IIsklub De Twa Doarpen (www.detwadoarpen.nl)
ligt weer achter ons en na het regenfestijn van afgelopen week leek er nu een
droge dag in onze visavonturen aan te komen. Met ons bedoel ik Popke en
mijzelf. Vandaag zoeken we het in de combinatie van slepen en vertikalen
waarbij het slepen alleen toegepast wordt ten tijde van de verplaatsing van de
ene naar de andere verticaal stek en dan alleen nog als het water ons aanstaat.
Een verticaal dag dus met een gerede kans op snoekbaars. Met de kerstdagen in
het verschiet kon daar zomaar eens een van op de menukaart voor een dezer dagen
belanden maar eerst maar eens naar het water. Over water gesproken, er was
natuurlijk de afgelopen week genoeg gevallen en met de zuidwester van de
afgelopen dag was het moeilijk spuien. Het viswater stond dan ook zo’n 30 cm hoger dan
normaal. We begonnen met een stukje
slepen. Popke scoorde een mooie baars en opende daarmee de score. Niet lang
daarna ging er bij mij een snoek aan hangen. We voeren onder een bruggetje door
waar net op dat moment een niet onaantrekkelijke blondine over heen fietste. Ze
groette ons vriendelijk en vroeg of we het niet koud hadden. We antwoordden dat
we het, bij het ontvangen van vriendelijk groeten van een mooie vrouw, onmiddellijk weer warm hadden en vroegen nog of ze een ’s middags om drie uur
nog een keer over de brug wilde fietsten omdat we het dan echt nodig hadden.
Gul lachend fietste ze door met de mededeling haar best te zullen doen. “Kijk”’
zei Popke,” we weten wel hoe het hoort!” We boomden nog even door over dit
voorval. Zo in de trant van, ze komt straks thuis en dan vertelt ze haar man
van twee zeer vriendelijke vissers, die wél attent waren op het feit dat ze er zo
verzorgt uitziet etc. Het leidt te ver om hier een volledig verslag van te doen
en is ook alleen maar bedoelt ter illustratie van de sfeer. Op de eerste
snoekbaars stek liet Popke meteen even zien waarom hij dat een snoekbaars stek
noemt, hij ving een mooie snoekbaars en ik besloot deze onmiddellijk aan het
menu van tweede kerstdag toe te voegen. Ondanks het feit dat de aanbeet
snoeihard was en het er dus op leek dat de snoekbaarzen wel actief waren,
bleven verdere aanbeten op deze stek beperkt tot nog een misser. We verkasten
weer een stukje en in een jachthaven wist Popke wederom een snoekbaars te
scoren. Daarna bleef het ook hier stil dus door naar de volgende stek. Daar
stond de wind in de lengte richting van het traject en met de volle windkracht
op onze leden merkten we pas hoe koud het eigenlijk was. Popke tikte nog een snoekbaars vast en miste even
later ook nog een. Warme koffie ten spijt, het echt warm houden lukte me niet
en omdat de aanbeten ook niet denderend waren verslapte mijn concentratie. Het
had tot gevolg dat ik nog een tweetal missers had. Popke ving er nog wel een
snoekbaarsje bij. Gelukkig had Popke nog een thermoskan met een verantwoorde
opkikker in de tas. Met een kom snert en een broodje ei kwam er weer wat
warmte in het lichaam. Popke scoorde wederom een snoekbaars. Hoewel we hoopvol waren bleven ook nu verdere aanbeten uit. We verkasten en het laatste stukje op weg naar de
trailerhelling wilden we nog een aantal bruggen afvissen. Daar scoorde ik nog
een snoek aan een fireball en even later nog een snoekbaarsje op een dode
spiering. Tegen het schemeren trailerden
we de boot en met de mededeling dat de verwarming van mij wel op kernsplitsing
mocht, reden we naar huis. Een mooie koude visdag met negen vissen. ’s Middags om drie uur reed er niemand over de brug.
https://youtube.com/watch?v=hqIYzUT2aGQ%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1