Nadat ik van de week met mijn oudste dochter nog een tweetal
uurtjes had gevist en we samen een baars, een snoek en twee missers mochten
noteren, kon ik vandaag weer een groot deel van de dag vissen. Niet een hele
dag helaas maar bestuurlijk verplichtingen moet je nakomen. Vandaar dat ik voor
mijn doen redelijk vroeg op het water was. De Mantgummer kerkklok schelde acht
slagen over het verder stille dorp. Ik zette koers naar mijn viswater. Daar
aangekomen installeerde ik de videocamera en begon met vissen. Ik had mij
voorgenomen delen te slepen met Timber Tigers en hot spots als bruggen extra
scherp af te verticalen. Al snel melde zich een baars om even de hatelijk nul
weg te werken. Het duurde even voordat er daarna wat gebeurde maar voor de
eerste beoogde brug scoorde de Timber Tiger nog twee snoeken. De brug bracht
niets. Verderop werd nog een aanbeet gemist. Als ik bij een brug kom krijg ik
een mooie aanbeet maar deze mis ik. Ik draai de boot en geeft de snoek een
herkansing. Je weet natuurlijk nooit of het dezelfde is maar een paar meter
verder dan de aanslag van net krijg ik opnieuw beet. Deze snoek is 77 cm en d
grootste van vandaag. Ik vis verder, krijg zo nu een dan een aanbeet, van
veelal kleine snoek, maar heb het gevoel ook behoorlijk wat te missen. Ik
besluit toch met de zelfde plug door te vissen omdat de haken, na controle nog
steeds scherp blijken. Je hebt wel eens van die dagen. Wanneer ik de batterij
verwisseld heb en ik aan mijn terugtocht begin ben ik vol goede moed. Het duurt
echter een behoorlijke periode voordat ik weer beet krijg. Net na een brug komt
een snoek vanuit een rietkraag. Op de heenreis had ik deze brug overgeslagen
maar op de terugreis verticaal ik haar toch even af. Het is effectief en ik
vang een kleine snoekbaars. Ik sleep het volgende traject naar de volgende brug
die ik vervolgens weer verticaal afvis. Beide leveren geen resultaat. Als ik
een kleine zijsloot probeer verwissel ik de plug even voor een spinnerbait. Op
het hoofdtraject aangekomen besluit ik deze weer te vervangen door een Timber
Tiger. Het is me opgevallen dat ik nog geen enkele aanbeet op mijn bijhengel
heb gehad. Ik verwissel de plug, geel, voor een rode. Het duurt slechts enkele
meters en een kleine snoek heeft zich aan deze nieuwe rode vergrepen. Schijnbaar
is rood de kleur vandaag alhoewel ik er nog steeds niet in geloof. Net na het
vangen van deze snoek piept de camera een zestal keren ten teken dat de
batterij leeg is. Ik berg haar op en vang vervolgens nog een drietal snoekjes.
In het noordwesten bouwt zich een enorme onweersbui op. “Bij tonger fan it
wetter!” (Met onweer van het water), fluistert de stem van mijn vader uit het
verleden in mijn oor. Ik bevestig de handvat verlenger en doe een stapje naar
voren in de boot. Met gezwinde spoed keer ik huiswaarts waar ik droog kan
traileren. Zware onweersklappen manifesteren zich maar de regen blijft nog
enige tijd uit. Als Popke ’s avonds nog even langskomt om, denk ik, verslag te
doen van zijn visdag, blijkt hij naast dat verslag nog een reden te hebben. Een
kleine haak in zijn wijsvinger. We praten over zijn belevenissen, vijftien
vissen en dikke onweersbuiten, indoor vissen in een dok, overleggen hoe en wat
de mogelijkheden zijn ten aanzien van zijn kleine medische probleem en
uiteindelijk verwijderen we de haak, geheel in stijl, met mijn vis tang. Maandag
gaan we weer.
https://youtube.com/watch?v=mUpw2C5AxCw%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1