Het was twee dagen geleden dat ik de afspraak van vandaag gemaakt had. Popke mijn achterbuurman was al vroeg in de week langsgekomen om de door mij geplande visdagen te inventariseren. Zo konden we dus vandaag de afspraak vastleggen en uitvoeren. Om even voor negenen was ik bij zijn boot en we konden al snel op pad. Nadat we de boot te water hadden gelaten begonnen we met een stukje slepend vissen me, hoe kan het ook anders, de “good old” Timber Tiger! Het duurde dan ook niet lang of de eerste snoek kwam zich even melden. 
We draaiden een zijvaart op en daar werd het water een stuk helderder. Net toen we het over het ontbreken van een ijsvogel hadden, we vonden het namelijk een ideale plaats voor een ijsvogel, en het opmerken dat we die al enige weken niet hadden waargenomen, klonk er de schrille priiiieeet. De markante vlucht gevolgd door de specifieke blauwe kleur bevestigde onze waarneming. Nu kent u misschien die reclame wel van dat fototoestel waarmee het mogelijk is om een dergelijk snelvliegend vogeltje op de gevoelige plaat vast te leggen. Die camera had ik paraat maar het lukte me niet om de vogel te vangen op mijn CMOS. Terug dan maar naar het vissen. Het schitterende heldere water beloofde veel en bleek dat ook nog eens waar te maken. De ene na de andere snoek meldde zich bij om het even welke kleur Timber Tiger. Popke viste met een gele kleur en ik had de zwarte uitvoering aan mijn onderlijn bevestigd. Zo vingen we eigenlijk in zeer korte tijd een achttal snoeken allemaal tussen de vijftig en zeventig centimeter. Omdat we in ieder geval niet snoekloos waren besloten we nog op een andere stek het te proberen om snoekbaars te vangen. We verkasten naar die beoogde stek en daar voorzagen we een fireball van een dode spiering. Op een stroomnaad manoeuvrerend was het Popke die een snoekbaars kon verschalken. Mijn fireball bleef de gehele tijd onaangeroerd. Na een paar keer flink vast te hebben gezeten, overigens bracht de kunstaasredder van jaza-m steeds soelaas, was het tijd voor een bijna traditioneel soepje. We meerden de boot aan een rietkraag, voorzagen twee hoempie ploempie dobbers van een stukje vis en hoopten op deze manier op resultaat. Niets van dat alles. Na het soepje probeerden we het op verschillende dieptes maar niets leek te werken. De snoekbaarzen leken vertrokken. Toen Popke uiteindelijk besloot om zijn stuitje zodanig diep af te stellen dat de vaargeul in het midden dan maar uitkomst moest brengen gebeurde het. Juist toen hij de lijn op wilde spoelen om zijn worp te maken werd het stukje vis gegrepen door een, naar later bleek, snoekbaars. De aanslag staat in het filmpje.
<!–
WriteFlash('’);
//–>
Omdat de snoekbaarzen dus niet echt sjoege gaven besloten we maar weer te gaan slepen. Nu een andere zijvaart op. De eerste topstek leverde geen resultaat maar na een goede vijfhonderd meter werd de plug van Popke uit het wateroppervlak gegrepen door een erg enthousiaste snoek. De pijnlijke elleboog ten spijt was dit de opkikker die we even nodig hadden. Niet veel later was het de beurt aan mij en ik wist een mooie snoek achter een dukdalf vandaan te peuteren. Onder diezelfde brug miste Popke nog een snoek die even later aan mijn Timber Tiger ging hangen. Toen besloten we nog even door te varen naar de stek waar het vanmorgen zo goed was. Daar bleken de snoeken al naar bed. Op de terugweg naar de trailerhelling wist Popke nog een snoekje te vangen. De totaal score kwam daarmee vandaag op twaalf snoeken en twee snoekbaarzen. De onfortuinlijke blei, die op enig moment aan de dreg van mijn plug prijkte, zullen we als vangt maar niet boeken. Dit aantal is zeker voor de tijd van het jaar niet slecht te noemen. We gaan proberen er nog wat bij te vangen. Hopelijk lukt dat nog voor dat Koning Winter zijn intrede doet.