Het is even geleden dat ik mezelf de tijd gegund heb om weer eens een hele dag te vissen. Sporadisch waren er vismomenten in de afgelopen periode waarbij en zo nu en dan sprake was van enig contact met exemplaren uit de Esox Lucius familie, maar dik was het niet. Vandaag vis ik met Willem. We varen in de richting van zijn oude woonplaats en al snel scoren we een dubbel strike, toegegeven geen monsters maar er gebeurt iets. Niet lang daarna is het Willem die wederom een kneiter van een snoekje vangt;) Dan blijft het lange tijd stil. Willem en ik hebben gepreksstof genoeg en we beschouwen de wereld en lossen de wereldproblemen op zoals vader Abraham dat in zijn beroemde, daar in dat kleine café aan de haven, dat ook deed. Mijn Untapped bier app registreert het merk feilloos en ik scoor zelfs een badge als beer connaisseur!
Na lange tijd is het dan weer eens raak. De camera loopt niet maar gelukkig is Willem rap met zijn telefoon. Het is een mooie snoek maar ze weet zich tegen het einde van de dril van de haken te bevrijden. Dat zal je altijd zien op zulke dagen, zeg ik nog tegen Willem en ja hoor, tweehonderd meter verderop overkomt Willem hetzelfde.
Zo vissen we de gehele dag maar door, genieten van de natuur, van mooi dames op voorbij varende bootjes en proberen zo nu en dan een geintje uit te halen met voorbijgangers. Tegen half vijf lukt het Willem nogmaals om een snoekje te verschalken. Dan is het mooi geweest, mooi verkleurd keren we huiswaarts. Takom wike mar wer sjen!