Het is even geleden dat ik mezelf de tijd gegund heb om weer
eens een hele dag te vissen. Sporadisch waren er vismomenten in de afgelopen periode
waarbij en zo nu en dan sprake was van enig contact met exemplaren uit de Esox
Lucius familie, maar dik was het niet. Vandaag vis ik met Willem. We varen in
de richting van zijn oude woonplaats en al snel scoren we een dubbel strike,
toegegeven geen monsters maar er gebeurt iets. Niet lang daarna is het Willem
die wederom een kneiter van een snoekje vangt;) Dan blijft het lange tijd stil.
Willem en ik hebben gepreksstof genoeg en we beschouwen de wereld en lossen de wereldproblemen
op zoals vader Abraham dat in zijn beroemde, daar in dat kleine café aan de
haven, dat ook deed. Mijn Untapped bier app registreert het merk feilloos en ik
scoor zelfs een badge als beer connaisseur!
Na lange tijd is het dan weer eens raak. De camera loopt
niet maar gelukkig is Willem rap met zijn telefoon. Het is een mooie snoek maar
ze weet zich tegen het einde van de dril van de haken te bevrijden. Dat zal je
altijd zien op zulke dagen, zeg ik nog tegen Willem en ja hoor, tweehonderd
meter verderop overkomt Willem hetzelfde.
Zo vissen we de gehele dag maar door, genieten van de
natuur, van mooi dames op voorbij varende bootjes en proberen zo nu en dan een
geintje uit te halen met voorbijgangers. Tegen half vijf lukt het Willem
nogmaals om een snoekje te verschalken. Dan is het mooi geweest, mooi verkleurd
keren we huiswaarts. Takom wike mar wer sjen!