Het is lang geleden dat ik eens met mijn vrouw een paar
uurtjes ben wezen vissen maar op mijn verzoek stapt ze graag in de boot in. Helaas
is het zo dat de factor tijd me de laatste paar weken wat parten speelt en nu
weet ik wel dat je tijd moet maken maar soms gaan dingen zoals ze gaan. Een
dichte ochtendnevel verwelkomde ons in de polder. Het was absoluut niet koud
zodat ik in korte broek en T-shirt het water opgegaan was. Op onze visstek
aangekomen was de bijhengel nauwelijks te water of de eerste snoek hing er al
aan. Ik moest mijn camera nog monteren! Als dat de voorbode is….? Vaak is het
zo dat een snelle vangst geen goede voorspelling is voor de rest van een visdag
maar we zouden wel zien.
Het ochtendnevel werd maar langzaam door de zon opgevreten
zodat we in relatieve privacy visten. Regelmatig werd er een snoekje gehaakt,
gemist en gevangen. Toen we op een bepaald moment kort lang een kantje voeren
sprong er net achter ons een snoekje van een centimeter of veertig wel een
meter, in afstand, boven water. Onmiddellijk gevolgd door een enorme kolk en
een mooie witte buik van een veel grotere snoek. We schrokken er beide van wat
in het filmpje goed te zien is. Vangen deden we de snoek natuurlijk niet.
Zo scharrelden we regelmatig wat snoekjes bij elkaar. In een
dorpje werd even flink aan de score gewerkt want daar kwamen er in een half
uurtje tijd zeven achter elkaar binnen. Mijn vrouw ving nog een mooie voorn aan
de Timber Tiger die echt in de bek gehaakt zat.
Omdat de BBQ ’s avonds nog voor een keer zou branden waren
tegen drie uur alweer thuis. 18 snoeken rijker.
//www.youtube.com/embed/HEuvSuWfWws?list=UUwisWIu9wC88yApbUgjh-iw