Na een drukke week was er nu tijd voor ontspanning. Popke
wilde wel op het Lauwersmeer vissen maar de windvoorspelling gaf eigenlijk aan
dat het vissen op dat water niet echt een pretje zou zijn. Toch besloot ik die
kant op te gaan omdat Esonstad altijd nog als alternatief zou kunnen dienen.
Hoewel de lucht een beetje dreigend was en er later wel een fikse bui aan de
zuidkant van het Lauwersmeer langs trok, hadden wij behoudens een paar kleine
buitjes alleen te maken met buiswater. De wind trok trouwens pas in de loop van
de dag echt aan tot een kracht zes maar door een beetje aan de hoge kant te
blijven was het prima te doen. Al onmiddellijk na aanvang was het raak. Een
fraaie baars stortte zich vol overgave op de Poask Dropshot. Een kleine
snoekbaars volgde spoedig. Daarna bleef het even een tijdje stil. Een fraaie
regenboog gaf aan dat de naderende bui zeker water zou geven. Toen deze bui
minder loosde dan voorzien werd kwamen we op een mooie stek aan. In rap tempo
scoorden we een aantal snoekbaarzen achter elkaar. Opvallend was dat ze alleen
op roze en blauw wilden blijven plakken. Groen en bruin werden gewoon
genegeerd. Door de harde wind en het ontbreken van een marker konden we
moeilijk de stekken terugvinden. Toen later de accu van de dieptemeter ook nog
eens leeg raakte en de reserve accu ook overleden bleek, moesten we even improviseren.
Er werd een accu uit de caravan van Popke opgehaald, twee draadjes werden met
postelastieken aan de polen bevestigd en de dieptemeter was weer operationeel. Toen
snel terug naar het water en de stek weer proberen te vinden. We scoorden een
dubbel strike. Maar in de harde wind was het ontzetten moeilijk de stek te
houden. We besloten een aantal driften te maken en zo ons geluk te beproeven.
Aan ons voorbijschietende windsurfers geven aan hoe hard het waaide. We hebben er
zelfs nog een naar de kant gesleept. Zo scharrelden we een 17 vissen bij
elkaar, 14 snoekbaarzen en drie baarzen.