Sommige dingen zijn onvergetelijk. Ik heb een aantal van die herinneringen uit mijn verleden, waar ik, vaak in het bijzijn van mijn vader, van getuige was. Uitkomende grutto’s en tureluurs behoren tot een dergelijke herinnering. Toen ik mijn vrouw vroeg eens mee te gaan op een nazorg sessie hoopte ik natuurlijk op een dergelijk bijzonder moment. Toen we in het nazorggebied aankwamen begonnen we het overzien van het veld. Ik vertelde mijn vrouw welke percelen nog voor ons interessant zouden zijn en welke ik aardig in kaart heb. Op dat moment brak er boven het beoogde stuk een heuse luchtoorlog uit waarbij twee paartjes kieviten de strijd aanbonden met twee overvliegende kraaien. Het blijft fascinerend om de beweeglijkheid van de kievit te aanschouwen. Voor de kenners een A-10 Thunderbolt maar dan tegen luchtdoelen! Maar even opletten, nadat deze luchtstrijd teneinde is, brengt de geoefende eierzoeker snel in het plaatje wat de locatie van het nest betreft. Zo ook nu het geval en we deden ons eerste pogingen het nest te vinden. Het nest vond ik en daarin lag een nog niet geheel droge jonge kievit. Ik riep snel mijn vrouw erbij die vervolgens de overige drie jonge kieviten in de directe omgeving van het nest wist te lokaliseren. Op zo’n moment wil je wel op kousenvoeten door het land, zo bang ben je erop te gaan staan. Maar we hadden ze alle vier en we hoefden ons geen zorgen te maken. Snel schoot ik een stukje video en daarna maakten we ons uit de voeten. Mijn wens was verhoort. Een bijzonder emotioneel moment. Jong leven, kwetsbaar maar oh zo leuk om te zien. Je moet je zelf bedwingen om het niet op te pakken! Van de tweede kievit vonden we ook een vol legsel wat we markeerden met een wilgentwijg. Nu begaven we ons naar het tweede observatiepunt. Daar genoten we van een kopje koffie en twee grutto’s die zich op hun nest drapeerden. Toen we het bakje achter de kiezen hadden deden een poging op deze beide legsels te lokaliseren. We hadden het goed gezien, de grutto moest tussen twee markante pinsterbloemenbedden vandaan komen. Maar al wat er op kwam, geen grutto. Net toen ik tegen mijn vrouw zei dat we schijnbaar toch de opkomende grutto gemist hadden antwoordde zij: “ Dat denk ik niet!” Vlak voor haar voeten zat de grutto, platgedrukt tegen de grond, op haar nest. Ik maakte een paar video opnames en daarna gunden we ook dit dier de rust. Alweer een absoluut unicum. Twee dergelijk dingen die gebeuren op één dag……..? Het kan niet op. Met een oude wijze spreuk van mijn moeder in het achterhoofd:” Wat tweetert, drietert” (Wat twee keer gebeurt, gebeurt ook drie keer), gingen we het veld uit. Benieuwd wat de Koninginneloterij brengt.