De voercampagne startte op zondag 22 april.
Met het voornemen om deze ook gedurende de gehele week vol te houden maar door
allerhande omstandigheden was dat er totaal niet van gekomen. Maandagavond
onverwachtse werkzaamheden, dinsdag idem dito en vergadering, woensdag naar de
loting van een kaatscompetitie die binnenkort van start gaat en op donderdag
uit eten. Kortom het was niet eerder dan op vrijdag dat ik weer in staat was om
te voeren maar ook dat kwam er niet van. Perikelen in het kaatshokje waren
daarvan de oorzaak. Dus toen ik gisterenavond met Popke even ging vissen, omdat
ik nu wel kon voeren, was de hoop niet hoog gespannen. Sterker nog, de koude
wind uit het noordoosten maakte het er zelfs onprettig op. Ik nam dus ook maar
geen camera mee. Popke koos de luwe zijde van de brug en ik ging aan de
overzijde van de vaart aan dezelfde luwe kant vissen. Al tijdens het peilen van
de diepte raakt ik vast en verspeelde ik mijn eerste tuigje. Gelukkig kon ik
met enig kunt en vliegwerk nog mijn pennetje redden. Ik besloot op de
uitnodiging van Popke in te gaan en gewoon naast hem plaats te nemen. Ik tuigde
de hengel opnieuw op en peilde hier de diepte. Twee maiskorrels prijkten op de
kleine haak. Het pennetje stond prachtig uitgelood met net het oranje tipje
boven water. Door de golfslag zo nu en dan net onder de waterspiegel. Het
duurde niet lang of ik kreeg een aanbeet. Ik sloeg. Voelde een beetje weerstand
maar de vis schoot los. Ik controleerde mijn haak en kwam tot de conclusie dat
die absoluut scherp genoeg was. De haak werd opnieuw voorzien van twee
maiskorrels en het geheel herhaalde zich. Wederom een aanbeet maar ik wist de
vis wederom alleen te voelen. Tot vier keer toe herhaalde dit fenomeen zich en
toen haakte ik eindelijk een vis. Ik ga er maar vanuit dat het dan iedere keer
om een andere vis gaat en de ervaring leert dat je eerst een aantal blei of
brasem vangt dus die theorie gaat dan goed op. Des te hoger mijn verbazing dus
toen ik de contouren ontwaarde van een heuse schubkarper. Een pondje of zes.
Geen camera bij me maar gelukkig bracht de oude nokia telefoon uitkomst. Na
enig blue tooth getover kwam het bestandje ook nog op mijn Mac terecht zodat ze
hier staat afgebeeld. De eerste vis van het karperseizoen is meteen een karper.
Nu begrijp ik wel dat dit zes pondertje in de ogen van vele karper vissers een
plaatsje verdient in het knollenparadijs maar in mijn beleving is iedere
karper, net als ieder snoek, snoekbaars of welke vis dan ook, een potentiele
recordvis dus ik ben zeer content. Morgen vis ik weer een paar uurtjes en laat ik dan maar het cameraatje weer meenemen.
