“Sneon efkes te fiskjen?” luidde het SMS-je wat ik van Jacob
mocht ontvangen aan het begin van de week en daarmee was dan ook de afspraak
gemaakt voor vandaag. Na een schitterende dag gisteren was het vandaag nog
mooier weer. Een strak blauwe hemel en weinig wind luidden deze dag in. Maar al
snel wakkerde het windje wat aan waardoor er een mooi kabbeltje over het water kwam te staan.
Ik houd daar wel van een beetje wind over het water. Jacob en ik vertrokken
even na half negen en al snel wist Jacob zijn eerste twee snoeken te scoren.
Geen grote maar snoek is snoek denken wij dan maar. Ook ik mocht een snoekje
haken en toen het eerste dorp op onze route binnenvoeren was het wederom de
beurt aan Jacob. We besloten het dorp van enige hengeldruk te voorzien en dat
wierp zijn vruchten af. We scoorden regelmatig een snoekje maar we hadden ook
veel last van snoeken die slecht bleven hangen. Je hebt wel eens van die dagen
dat de snoeken schijnbaar wel agressief aanvallen maar dat ze vervolgens maar
moeilijk aan de haken willen blijven zitten. Zeker bij Jacob was dat het geval.
Zijn Aruku van Spro was in staat om menig snoek te verleiden maar evenzoveel
lossers te produceren. Niet te min is het een prima plugje en Jacob vangt er
veel aan. Zelf viste ik vandaag naast de vaste Timber Tiger met een een
testexemplaar uit Polen en een Poask Jointed van de hand van mijn vader. Alle
pluggen leverden snoeken op vandaag maar eerlijk is eerlijk, die Aruku
activeerde de meeste snoeken. Misschien ook wel door de super actieve manier
van vissen van Jacob. Hij beweegt de plug voortdurende en de ratel overstemt
dan soms het motor geluid. Op een bepaald moment losten we op nauwelijks
25 meter water vier snoeken achtereen. Dan begin je wel even je haken extra te
controleren maar het bleek overbodig, ze zijn wel scherp. We verkasten naar een
volgend dorp. De snoeken waren daar niet echt aanwezig. Gelukkig wist Jacob er
weer een et scoren zodat de reis niet te vergeefs was geweest. Op het “nieuwe”
watertje aangekomen brak de periode van echte lossers aan. Mooie vette kolken
en opspattende pluggen ten spijt, een knappe snoek konden we niet haken op dit
water. Toch was het weer Jacob, die nadat we even aan de kant hadden gelegen en
van een heerlijk kopje snert en een stukje vers gedraaide droge worst hadden
genoten, die een snoek scoorde. Toen werd het langzamerhand tijd terug te keren
naar Mantgum. We vingen er nog twee snoeken bij alvorens de we daar aankwamen.
Aan het einde van de dag toont de teller weer dubbele cijfers: 12 snoeken.
https://youtube.com/watch?v=isKuURnVsXE%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1