“Hondenweer voorspellen ze!”, zei ik tegen
Popke toen we op vrijdag nog even de afspraak voor vandaag definitief maakten.
De voorspellingen kwamen uit. Snoei harde wind maakten dat mijn weerstation
voor het eerst een waarschuwing piepte in verband met de windkracht. Maar goed,
afspraak is afspraak dus ik begon de boot in gereedheid te brengen. Buiten
overwoog ik nog even te telefoon te pakken en Popke te bellen om er toch maar
van af te zien. Ik weet, ik heb vaak gezegd dat slecht weer niet bestaat, slechts
slechte kleding, dus ik moest de daad bij het woord voegen. Toch pakte ik nog
even de spuitbus met “waterdichtspray” en voorzag mijn jas van een extra
coating. Om negen uur gleed de boot te water en kon onze visdag beginnen. Ik
koos een koers recht tegen de wind in. Daardoor beperkte ik mijzelf wat op het
gebied van filmen want recht tegen de regen in filmen gaat niet. De eerste
beelden zijn dus wat beperkt. Al snel scoort Popke een drietal snoeken. De
hatelijk nul is weg en ik mis geheel volgens traditie mijn eerste aanbeet.
Natuurlijk een dikke snoek maar dat ter zijde. We vervolgen onze tocht, krijgen
bakken met water over ons uitgestort en ik ben blij dat ik mijn hoedje op heb
zodat mijn ogen beschermt zijn tegen de striemende wind die de dikke druppels
als hagel laat aanvoelen. Maar de snoeken zijn los! Dit blijkt wel uit het feit
dat Popke bijna alle vissen vangt. De eerste pluggen worden dus nietsontziend
genomen. Ervaring leert dat er op zulke dagen weinig tot geen grote snoeken aan
gaan hangen en die ene die het dan wel probeert had ik al verspeeld. Gelukkig
scoorde Popke nog een mooi exemplaar. Ze is onder water te zien in het filmpje.
Midden op de dag viel ineens de wind volledig weg en ik verwachte een
verandering van windrichting, maar dat gebeurde niet. Ze wakkerde weer aan en
de lucht brak. Dat was net op het moment dat we dat even nodig hadden. De
elementen hadden even vat op ons gekregen. Inmiddels was de teller opgelopen
naar een negentien snoeken. We deden ons best. Ik had nog een extra optie
ingebouwd. In een klein onooglijk slootje moesten we nog wel een stuk of vijf
kunnen vangen. Het werden er tien en de magische dertig, een getal wat ik ooit
eens op een visvakantie in Denemarken op één dag wist te vangen, kwam in zicht.
Popke was degene die de grens van dertig aantikte. Het was een frappant moment!
Wie de filmpjes regelmatig bekijkt ziet dat hij ene oplettende visser is. Soms
vanuit het niets registreert hij aanbeten, zeker tijdens het verticalen. Dat
zelfs de beste visser wel eens zijn concentratie verliest is te zien aan het
einde van het filmpje. Zijn reactiesnelheid is nog als vanouds! Ook nummer
eenendertig kwam voor zijn rekening. Ik sloot de dag af met de laatste snoek.
Tweeëndertig exemplaren van de Esox familie op een dag! Ik moet daarbij nog
vermelden dat ik het exacte aantal pas kon vaststellen na het terugkijken,
weleens waar versneld, van de beelden van deze dag. Met een turf briefje erbij
nota bene.
https://youtube.com/watch?v=1Q945BdVoBE%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1