Het is net licht geworden als ik de trailer
langzaam achteruit rijdt naar de helling. Jan zit nog aan het ontbijt en steekt
de hand op. Gisteren was hij nog even bij me en vertelde me toen dat ook hij
vandaag nog even ging vissen. We zouden elkaar later nog even kort zien. Ik
begin geheel tegen de gewoonte in meteen te vissen en dat levert meteen een
mooie snoek op. Even buiten het dorp is het de bijhengel die een snoek
arresteert. Ik moet nog naar “het nieuwe land” en ik heb al twee snoeken in de
boot. Het is er weer voor denk ik. Mijn vader hield er wel van, harde wind uit
het zuidwesten en afwisselend opklaringen en bewolking. Als je dan met een
spinnertje in de weer moet is er niet veel aan. Nauwkeurig werpen kun je wel
vergeten laat staan dat het gevoel er is. Vandaag vis ik dus maar met pluggen
en ik heb met de boot soms houden en
keren. Maar eenmaal op de Swette aangekomen, ik ben net door Jan en Tjitte
ingehaald, haak ik snoek nummer drie. Het water is weer schitterend helder en
mijn verwachtingen zijn ineens hoog gespannen. Toch duurt het een behoorlijke
tijd voor ik weer een aanbeet krijg. Dan ineens wil het even lekker doorlopen
en vang ik er drie achter elkaar. Zo lopen de aantal ras op. Ik draai een
zijsloot op en krijg een mooie aanbeet die ik mis. Jammer maar niet alles kan
hangen. Verderop in de vaart dreunt de
hengel krom. Het is een mooie snoek weet ik onmiddellijk. Ik stuur de boot maar
de rietkraag in want anders is er geen controleren aan. Ik vang de snoek en
schat haar net tegen de negentig centimeter. Even verderop is het weer raak.
Een kleinere maar mooie snoek. Het weer veranderd. De wind rukt uit alle macht
aan de rietkragen waardoor er veel riet op het water ligt. Mezen, met name
pimpelmezen, weten schijnbaar dat het nu goed toeven is in de rietkragen en
maken gebruik van de afgebroken stengels. Ze inspecteren ze op voedsel. Zo zie
je maar dat een rietkraag meerdere functie heeft en er niet louter ter
decoratie staat. Regen valt nu gestaag en ik heb er spijt van dat ik mijn hoed
niet opgezet heb. Knipperend met de ogen probeer ik koers te houden in de
windkracht 8 die van voeren blaast. Het voordeel van harde wind is dat de buien
zo voorbij zijn en ik keer de boot en vis het traject terug. Nu zullen er niet
meteen regendruppels op de lens van de camera komen. Ik vis terug en kom weer
bij de brug waar ik op de heenreis al een snoekje ving. Vlak voor de brug piept
de camera zes keer ten teken dat de batterijen leeg zijn en schakelt vervolgens
uit. Ik besluit niet meteen de batterijen te vervangen maar de wachten tot na
de brug waar ik in de luwte kan liggen. Ik krijg onder de brug een mooie
aanbeet en haak een 102 cm snoek. Een pracht exemplaar waar helaas geen
beeldmateriaal van is. Soms maak je keuzes……? Het is inmiddels even na de klok
van enen als ik het laatste snoekje van vandaag vang. Ik heb afgesproken nog
even naar de stad te gaan met het gezin. In Leeuwarden koop ik iets van carbon,
het is een badminton racket.
https://youtube.com/watch?v=37_zT6y6T_8%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1