Dan heb je de dag ervoor de krans gewonnen met
kaatsen, je veel groter voorgedaan dan je bent bij de nazit en natuurlijk
afgesproken de volgende dag te gaan vissen met Popke. Goed dat opstaan lukt dan
wel, klaar zijn op het moment dat Popke voor komt rijden lukt ook prima,
meerijden, onderweg tanken, verslag doen van de kaatspartij etc allemaal geen
probleem, maar als Popke van de trailerhelling wegrijd om de trailer verderop te
parkeren zie ik dat we vergeten zijn het stopje in de boot de doen. Water borrelt
omhoog door het gat. Snel klim ik aan boord, plaats het stopje en begin te
hozen. Na een stuk of tachtig hoosvaten geleegd te hebben kunnen we eindelijk
het Lauwersmeer op. Popke komt net aanlopen als ik bijna klaar ben. Is het zo’n
dag? Ik denk het maar we zullen zien. Op het meer aangekomen begint het erop te
lijken dat het een dag vol belevenissen wordt. Popke heeft ineens de gashendel
van de outboard in zijn handen. Oh ja dat schroefje zat laatst al los en nu
helemaal. Gelukkig vinden we het in de boot terug en wordt het met een mes, zo goed als dat gaat, aangedraaid. We komen op
de stek en het vissen kan beginnen. Al snel vang ik een prachtige baars op een
Poask dropshot. Kort daarna een snoekbaars en al snel daarna weer één. Dan krijg ik beet en wappert er een los
stukje fluor carbon in de wind ten teken van de aanbeet van een snoek. Alle
aanbeten op de dropshot en niets anders. Popke krijgt maar geen beet. Hij wil
even zijn thermoskan pakken voor een tweede kopje koffie en vergeet dat de
beker niet vastgedraaid zit. Een kleine plons en de beker verdwijnt naar de
bodem van het Lauwersmeer. Het is zo’n dag. En als die aanbeet nu maar eens
wilde komen. Popke is een volhouder en zijn poging worden beloont. Hij vangt,
nu hij zijn stekje op de dieptemeter weer heeft gevonden. Hij kondigt ze zelfs
aan! Nog vijf meter, nog één, bingo! Zo weet hij regelmatig een vis te scoren.
Ik kan me toeleggen op het filmen. Ik merk dat ik geen achttien meer ben en ik
wordt langzaam zo stijf als een deur. Misschien dut ik wel even in achter mijn
veilige zonnebril. Hoe dan ook, Popke vangt regelmatig en ik blijft slechts
toeschouwer. Popke wil even infomeren bij zijn neefje. Die is ook aan het vissen maar Popke weet niet waar. Net als hij hem aan de lijn heeft en hem vraagt waar hij is antwoordt zijn neef dat hij maar even achterom moet kijken. Op nauwelijks tweehonderd meter liggen zij te vissen. We wisselen wat informatie uit over aantallen en vangstdieptes en gaan dan onze eigen weg. We nemen een bak soep en ik sleep mezelf voorbij de
klok van tweeën. Ik ben over mijn dipje heen en kan weer echt geconcentreerd
vissen. Van de drie aanbeten die ik nog krijg mis ik er één en verspeel ik er
twee door lijnbreuk. Gelukkig weet Popke de score aardig op te vijzelen en
komen we aan het einde van de dag nog op 15 vissen. Eén daarvan is een snoek
met een wel heel vreemde bek. Hij lijkt een beetje op Donald Duck maar
thuisgekomen weet mijn jongste dochter het beter te omschrijven, een Pringle!.
Deze Pringle snoek prijkt in de galerij der bijzondere vangsten! Als we bij de
trailerhelling aankomen ligt daar een Antaris sloep van een meter of zeven te
wachten om te worden getrailerd. De man die dat moet doen is dik in de zeventig
(geschat) en leek niet veel ervaring te hebben. Dat konden we opmaken uit de
manier waarop hij de trailer de helling op reed. Toen ik aanbood hem even te
helpen maakte hij daar maar al te graag gebruik van. Zo reed ik vandaag ook nog
even in een Mercedes. Even later konden we zelf de boot traileren. Onderweg
naar huis stopten we nog even bij een broer van Popke. Daar leverden we een
snoekbaars af en als dan mochten we nog even boontjes plukken in de moestuin.
Met een dikke emmer vol boontjes reden we naar huis. Voldaan na een machtige
mooie dag neem ik een pilsje. Morgen wachten de klusjes weer.
https://youtube.com/watch?v=a4pV8m49PK4%3Fhl%3Dnl%26fs%3D1