Lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht en
hopelijk krijgen ze het nog eens. Al een
aantal jaren zijn collega Berend en zijn zoon Daan een of meerdere keren per jaar te gast in mijn
boot. Hoewel we enige weken geleden al hadden afgesproken was er steeds door
tussenkomst van allerhande zaken een last minute wijziging gekomen. Zo ook
gisterenavond. Popke kwam nog even voorbij om zijn verslag van de visdag even
te doen. Aan het einde kwam de vraag of we eigenlijk voor de zondag hadden
afgesproken. Nee dus want ik kreeg twee gasten over uit Ede. “Dan kin der ek wol ien by my in de boat”,
maakte dat we samen er toch op uit konden trekken vandaag. Berend en Daan waren
er tegen 09.00 uur en dus mooi op tijd op het water. Meteen voeren we maar door
naar de Swette. Daan bij mij in de boot en Berend kon fijn over me roddelen bij
Popke aan boord. Een mogelijkheid om eens video te schieten vanuit een andere
hoek. Al snel kreeg ik op de Swette een eerste aanbeet maar ik miste deze vis.
Kort daarop weer een tik op de hengel en een snoekje van in de veertig haalde
de “hatelijke” nul van het score bord.
De hengel in de steun was de volgende die een snoek scoorde. Daan kreeg de
hengel en had in ieder geval contact met een vis gehad vandaag. De snoek was
iets groter dan de vorige maar haalde de vijftig centimeter niet. Popke en Berend bleven vooralsnog visloos maar
daar maakten ze na niet al te lange tijd een einde aan. Popke arresteerde een
mooie snoek en daarmee de grootste vis van vandaag. Zelf zegt hij, 85 cm, en
doorgaans weet hij ze aardig te schatten. Op een dag als deze wil je bij elkaar
blijven maar als de een vangt en de andere niet dan lopen boten zomaar bij
elkaar vandaan. Helaas dus niet alle vangsten van Berend en Popke op de video.
Berend heeft echter allemaal foto’s gemaakt en de video die hij geschoten heeft
zal ik eerdaags nog aan het filmpje toevoegen(het importeren van de films lukte niet). Samen vangen ze 8 vissen
waarbij het opmerkelijk is dat daar twee snoekbaarzen bij zijn. Popke had net
tegen Berend gezegd dat de stek die ze afvisten wel vaker snoekbaars had
opgeleverd of Berend scoorde dit prachtige exemplaar. Ik mocht de snoekbaars
van Berend hebben, maar daarover straks meer. Een korte felle tik maakte een
einde aan het leven van dit, zestig centimeter, mannelijk exemplaar van de
glasoogfamilie. We vervolgden onze tocht
weer en doordat Berend en Popke vingen, raakten weer een beetje bij elkaar
vandaan. Ik wist nog een snoekje te scoren maar daar bleef het voor vandaag dan
ook bij. Daan kreeg vandaag niet eens beet. Popke verklaarde dat door te stellen
dat Daan 5,5 uur minder slaap had gehad dan wij en daardoor waarschijnlijk
aanbeten niet geregistreerd had. Berend en ik konden ons daar wel in vinden.
Thuisgekomen kon mijn oudste dochter een oude belofte inlossen. “Pap, de
eerstvolgende snoekbaars wil ik schoonmaken.” Aan het aanrecht hanteert ze het
fileermes voor het eerst. Dat zal de snoekbaars, die bestemd is voor mijn
moeder, een extra mooi tintje geven. Gevangen door Berend en schoongemaakt door
haar kleindochter. Wat zal die smaken! Samenvattend komen er 11 vissen vandaag
aan de oppervlakte. Onderweg konden we duidelijk waarnemen dat het voorjaar er
echt aan zit te komen. Ik meen paaiende snoek te onderscheiden maar op de
plaats aangekomen zijn ze verdwenen en kan ik niets filmen, verdwenen. Terwijl Popke zijn
85 cm landt, roept een mannetjes kievit zijn karakteristieke roep. KIEUWIET!
Daar kan geen concert tegen op. Bij de trailerhelling zeggen we Popke gedag en
we gaan naar huis. Na een kopje koffie nemen Berend en Daan afscheid. In het
nieuwe seizoen komen ze vast weer voorbij en wie weet vangen ze dan hun felbegeerde meter.
<!–
WriteFlash('’);
//–>