Zoals in de blog van gisteren al aangegeven
was Jan mijn vismaat voor vandaag. Vandaag klinkt dan wel als een hele dag maar
daar mogen we eigenlijk niet over spreken. Jan moest eerst kinderen naar school
brengen en op tijd terug zijn om ze weer van school te halen zodat er aan
vistijd ongeveer 2,5 uur overbleef. Geen probleem natuurlijk. Ze waren gisteren
immers ook al los dus in die tijd moesten we wel een paar snoeken kunnen
vangen. Nu heb ik in de jaren dat ik vis wel geleerd dat je nooit je
verwachtingen hoog moet spannen, want dan valt het allemaal tegen. De
ongeschreven wet van 1 per uur in het achterhoofd houdend, voeren we de Swette
op in de richting Leeuwarden. Het zelfde traject als gister. Het was Jan die na een kleine twintig minuten
de eerste aanbeet verzilverde. Kort daarop kon hij er weer een vangen. De
bij-hengel rammelde even in de steun en daar was nummer drie. Ik ving
ondertussen aan een zwarte timber tiger een klein snoekje zodat alle hengels in
ieder geval een keer krom getrokken waren. Toen was het Jan die een iets groter
exemplaar haakte. We waren de 55 cm grens gepasseerd. Even verderop schroefde
Jan de grens verder naar boven met een 74 cm exemplaar.
Even leek het rustig te worden maar Jan had
de smaak echt te pakken en scoorde regelmatig zijn snoekjes. Geen verbeteringen
meer qua lengte maar wel van zijn pr qua aantallen. Van de elf snoeken die we
samen vingen scoorde Jan er maar liefst zeven. Komend vanaf een aantal van vier
is dat een mooie verbetering. Het vertrouwen in de Timber Tigers, die zijn
vrouw afgelopen december voor hem kocht, moet nu wel gigantisch zijn.
<!–
WriteFlash('’);
//–>