Het is vandaag een dag met een verhaal. Als eerste omdat ik sinds 6 augustus 2008 weer eens vis met Jan Boonstra. Deze kunstaas bouwer (JABO) en ik hebben in het verleden menig keer gevist maar door allerhande omstandigheden was het er de laatste tijd gewoon niet van gekomen. Ten tweede was er het ongemak waartegen alleen norrit helpt waar ik gisteren behoorlijk last van had. En dan was er nog Sjirk Gjalt die gisterenavond bij mij een plug kwam brengen die we op 13 september jongstleden verspeeld hadden. Ongelooflijk dat hij er na twee weken in slaagt om een plug boven water te halen die je verspeeld hebt. Maar aan te twinkeling in zijn ogen was meer te zien. Sjirk had meer nieuws. Gisteren ving hij voor het eerst van zijn tweeënveertig jarig bestaan een snoek van boven de meter. 104 cm om precies te zijn. Sjirk had een biertje verdient en we boomden nog even mooi na over deze vangst. Fantastisch dat je, als volwassen vent, zo onder de indruk kunt raken van een vis van dat formaat. (We hadden vorig jaar nog een poging ondernomen om die meter te overstijgen maar bleven toen op 98 cm hangen.) Dus toen ik vanmorgen beneden kwam en die plug op tafel zag liggen dacht ik stiekem even aan hoe mooi het zou zijn als ik daar vandaag een meter aan zou vangen. Dan zou je bijna aan speciale krachten gaan denken bij dat stukje kunstaas. Maar goed dat was natuurlijk niet het geval maar ik gooide de Timber Tiger in kwestie wel in de koffer. Jan was er tegen negenen en we waren een half uur later op het water. De voorspellingen waren niet al te best voor vandaag maar gelukkig bleven heftige regenbuien uit en werd het na de middag zelfs prachtig weer. En de snoeken wilden onze conversaties, en die heb je na meer dan twee jaar plenty, toch regelmatig onderbreken. De hatelijk nul was na een half uurtje weg en daarna ging het gedurende de gehele dag gestaag door. Niet echt grote exemplaren maar snoek is snoek. Tegen het middaguur zaten we op acht vissen. We genoten van een kopje Goulash soep en een broodje. De middag verschilde alleen qua omstandigheden van de morgen. De vangsten gingen gestaag door. Jan vingen net na een bocht in de vaart een mooie snoek van tegen de 75 cm (video). Tijdens het onthaken kwam Jan nog een enkele haak tegen in de snoekenbek.<!–
WriteFlash('’);
//–>
Deze snoek had geluk want deze haak werd meteen verwijdert. Dat was zo’n beetje op het keerpunt van onze vistocht. Op de terugweg kwamen we nog een aantal authentieke snoekvissers tegen. U kent ze misschien niet meer maar een zeehengel (390 cm) met bijpassende molen met daarop tenminste 40/100 nylon. De drijver bewoog bijna uit zichzelf en dat blijft toch een mooi gezicht. Tegen dergelijke mannen ben ik niet zo mededeelzaam over vangsten en toen zij aangaven dat het vandaag erg slecht was kon ik niet anders dan dat beamen. Zou het niet mooi zijn dat ik nu beet krijg zei Jan tegen mij maar zijn wensen werden niet verhoord. Een eindje verder dreunde de hengel in de steun krom maar net toen ik hem in de hand had kwam de plug los en zoefde hij de boot voorbij. Jammer maar helaas. Een klein eindje verder gebeurde het weer. Dat was het reden genoeg om de boot te draaien en nog eens over de stekken de slepen. Had ik in het begin al verteld dat ik toch maar die rode, afgekloven en door Sjirk teruggebrachte Timber Tiger in mijn crosslock had gehangen? Bij deze dan. U raadt het al op de terugweg gebeurde het weer maar nu niet aan de bijhengel maar aan de hengel in de hand. De stotende bewegingen deed even vermoeden dat het om een snoekbaars ging maar al snel kreeg ik in de gaten dat het een dikke snoek betrof. Na een mooie dril, waar Jan de nodige foto’s van schoot kon ik de miniem gehaakte snoek met de hand landen. Het ” meterlint” kwam uit de viskoffer maar bleef steken bij 98 cm. Een schitterende vis dus die er bovendien puntgaaf uitzag. Ik was net zo onder de indruk als Sjirk gisteren was en moet hem natuurlijk bedanken voor het terugbrengen van deze, van speciale krachten voorziene, plug. Het vervolg van onze vistocht ging als eerder omschreven. Regelmatig een snoek, een snoekje, een nog kleiner snoekje en dan weer een snoek. Bij het Mantgummerhûske stond de teller op 20 vissen. We vonden het goed. Tegen vieren waren we van het water en kon Jan na een kleine versnapering huiswaarts. Een mooie visdag Jan, moesten we maar eens snel overdoen.