Terwijl de regen gestaag naar beneden
valt typ ik, voor het eerst sinds januari, mijn stukje voor mijn
weblog. Het is even geleden dat ik iets gepubliceerd heb maar soms
heb je andere dingen te doen. Vandaag lukte het me eindelijk om weer
eens te vissen. Popke was mijn vismaat vandaag of eigenlijk was het
andersom omdat we in zijn boot zaten. Omdat het een behoorlijke tijd
geleden was dat we samen visten besloten we om er vroeg op uit te
gaan en om even voor zessen waren we op het water. Na een stukje
varen konden de hoempie ploempies met een stukje vis geaasd tegen de
rietkragen worden geplaatst. Het duurde niet lang of mijn dobbertje
bewoog naar de diepte. de Schreiner holglas 330 cm boog vervaarlijk
op een klein snoekbaarsje. Heerlijk glas denk ik dan. De natuur om
ons heen trakteerde ons op een waar concert zoals je dat alleen
daar kunt horen waar het thuishoort. Rietzangers en karekieten
wisselden elkaar af waarbij de rietgorsen ook behoorlijk van zich
lieten horen. Fantastisch. Popke kreeg beet, zette de haak maar kon
geen vis haken. Helaas. Daarna was het weer de beurt aan mij. Een
snoekbaarsje van het zelfde formaat als daarvoor had zich aan het
staartje vergrepen. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert
dus ook deze vis was van harte welkom. Daarna bleef het stil. Geen
stootje, geen tikje. We besloten een stukje te gaan trollen. Dit is
het moment om even Lieuwe te bedanken voor de plug die hij voor me uit
Zweden had meegebracht. De sigaarvormige flanker werd bijna arrogant
aangevallen. Arrogantie die alleen een grote vis ten toon kan
spreiden. Wat kan haar immers gebeuren. Ze is de baas in haar
territorium. Toen de snoekbaars boven kwam wisten we het zeker. Tegen
de negentig. Helaas bevrijdde deze oudmoeder zich van de plug zodat we
het nooit zeker kunnen weten maar het gevoel is er niet minder om.
Op de eindstek wist Popke nog een snoek van tegen de zeventig
centimeter te scoren. Tegen elf uur moesten we ophouden. Tevreden
keerden we huiswaarts. De score drie snoekbaarzen en een snoek. Ik
kan het nog!