En dan was er nog die afspraak. Gemaakt voor dat er van enige sneeuwval of winterse omstandigheden sprake was. De dinsdag 22 december zouden Popke en ik gaan vissen. Twee dagen ervoor had ik een lang gekoesterde droom in vervulling laten gaan en samen met mijn vrouw een Mac gekocht. Niet zo’n hamburger maar een computer. Speciaal voor het monteren van video en welk ander excuus je ook maar wilt verzinnen om tot aanschaf over te gaan. Het bijgaand filmpje is er in ieder geval op gemaakt. Op de maandag liep ik toch voor de zekerheid maar even bij hem langs. Hij was aan het sneeuwruimen. “We hadden in de sneeuwschuiverhandel moeten gaan!”, merkte Popke op. “Er is geen schuiver meer te krijgen, allemaal uitverkocht.” “Ben je de boot vast aan het sneeuwvrij maken, zodat we morgen toch nog kunnen vissen?”, vroeg ik hem meer uit de gein dan serieus bedoelt. Vrijmaken ja, vissen in de boot nee, maar vissen vanaf de kant bij een bruggetje en dan met dood aas leek hem toch wel wat. Dan gaan we ook. Na de koffie afgesproken en dus reden we tegen een uur of elf richting Grou. Bij de pond naar de Bird aangekomen bleek dat het PM kanaal geen optie was. Dus bij het recreatieoord het water bij de brug afgevist. Gelukkig had Popke nog een aantal diepgevroren spieringen bij zich want mijn sardines zijn we onderweg veloren. Tijdens het instappen had ik ze even op de kofferbak van de auto gelegd en er niet meer aan gedacht totdat we bij de stek waren. Schitterend helder en een absolute topstek maar geen snoek te verleiden. We besloten om onderweg naar huis nog een bruggetje te pakken. Of misschien wel twee. Ondertussen werd het weer onstuimig. Regen en sneeuw snerpten ons om de oren, aangewakkerd door een straffe zuidoosten wind. Passerende mensen keken ons vanuit hun verwarmde auto’s vol onbegrip aan. Wie gaat daar nu in dit weer staan vissen? Ook bij onze tweede brug gebeurde er weinig tot niets en Popke en ik vroegen ons af of die mensen in die auto’s niet een beetje gelijk hadden.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Net toen die twijfel, aangewakkerd door de koude voeten en handen, ons in haar greep dreigde te krijgen, gebeurde het dan toch. Mijn NIPRO sleepdobbertje zakte even onder water. Tipte twee keer en kwam toen weer boven. Je hart pompt net even sneller waardoor de koude onmiddellijk vergeten is, maar tijd om een haak te zetten was er niet. Dit was de actie, daar moest ik het mee doen. Terwijl Popke en ik nog even aan het napraten waren over dit voorval was het de beurt aan Popke om een aanbeet te krijgen. Toevallig sta ik te filmen. Deze aanbeet begon ook zeer voorzichtig maar zette in hevigheid door. ( Popke grijpt naar de hengel in de film) Na het zetten van de haak blijkt dat de vis al een vijftien meter lijn genomen heeft en de hengel buigt vervaarlijk. Ik film nog steeds en vlieg heen en weer om vanuit verschillende hoeken te kunnen filmen. Wanneer de snoek voor het eerst bovenkomt roep ik naar Popke:”No wist it wol tink ik!” Een “big smile” onder twee pretogen geven aan dat hij het ook wel weet. Hij drilt de vis, ik film en help hem bij de hoge kant met landen. We schatten deze vette snoek van 104 cm op ongeveer 25 pond. Een heuse stoeprand, trottoirband……wintersnoek. Puntgaaf, moddervet en reeds vol kuit. Schitterend om te zien. Snel maken we nog wat foto’s en dan kan de snoek terug in haar element. Met een ferme klap van haar machtige staart wuift ze ons tot wederzien. We zijn niet meer koud, genieten samen van een shagje, praten met omstanders die toch wel een week hadden willen eten van dit beest. Dus toch!? Nauwelijks is het adrenalinepeil in ons bloed weer tot een normale waarde gedaald of een tweede aanbeet volgt. Deze mooie 85 cm snoek heeft ook alle eigenschappen van een wintersnoek en wordt op exact dezelfde plaats gehaakt. Zouden ze nu dan allemaal los gaan? We proberen het nog een tijdje maar dat blijft zonder resultaten. Onze dag kan natuurlijk al niet meer stuk. We verkassen nog een keer naar een andere brug en vangen ook daar nog een 83 cm snoek. Tegen vieren zijn we thuis. Ik ga als een dolle mijn MAC uitproberen.
<!–
WriteFlash('’);
//–>