Een weblog is een kwestie van bijhouden maar soms komt het er gewoon even niet van. Vandaar dat ik vandaag even een kleine inhaalslag pleeg en een tweetal visdagen ineens verwerk. Allereerst was daar de zaterdag. Popke en ik hadden wederom in het Lauwersmeer de boot te water gelaten. We waren vroeg en als tweede bootje in de uitgestrektheid van dit gebied. Een gebied waar opvallend genoeg alle bootjes op elkaar kluiten omdat iedereen daar de snoekbaars verwacht. Een strak windje uit het noordwesten maakte dat er een mooie golfslag kwam te staan. Lekker gemakkelijk dropshotten want bewegen deed de boot vanzelf. Popke arresteerde als eerste een mooi maats snoekbaarsje. Daarna bleef het lange tijd stil. Omdat we geen zin hadden ons direct in de inmiddels tot zo’n tien stuks aangegroeide botenkolonie te mengen, zochten we naar een alternatief. Dat valt soms niet mee op groot water. Zeker niet als je daar relatief onbekend bent. Uiteindelijk vonden we een uitloper van een strekdam. Daar was het een enorme beuk op de verticaalstok van Popke. Even dacht hij te maken te hebben met een snoekbaars maar die snoek konden we er wel van aflaten. 
Een baars van net in de veertig centimeter presteerde echter niet slechter. Dat zijn mooie baarzen op te vangen. We vervingen onze shads door een maatje kleiner en openden de jacht op meer van deze exemplaren. Dat lukte en we vingen er zomaar vier. Het totaal van deze dag kwam hiermee op vijf vissen. Snoekbaarzen konden we niet meer vangen. We besloten om de volgende keer maar weer eens op snoekbaarzen met grootwatervrees te vissen en te kijken of we ze in de polder bij ons om de hoek wel kunnen vangen. En dat was afgelopen maandag het geval. Op de stek aangekomen gaat de eerste hoempie ploempie te water. Popke draait een shagje en ziet de dobber onder gaan. De eerste snoekbaars is binnen vijf minuten aan boord. Dan denk je, dit wordt zo’n dag! Even later krijgt Popke opnieuw beet als hij zijn hengel binnen draait. Dit snoekbaarsje is er één met kapsones maar zeker niet minder mooi. Alles erop en eraan.
Dan blijft het lange tijd stil. We verkassen en verticalen hele stukken af zonder een echte aanbeet te krijgen. We besluiten naar een andere stek te varen. Terwijl de fireball nog aan het zakken is haakt Popke de eerste snoekbaars van deze stek. Dan blijken ze ook hier op. We verticalen opnieuw een kantje af maar wederom brengt dit niets. Weer een stukje varen. Nu hebben we drie meter water onder de boot. Mijn shad wordt nu niets ontziend aangevallen. Ik heb even een kromme hengel maar dan is de vis los. Het zijn altijd de grootste die je mist vertellen Popke en ik elkaar. We grappen nog even over een stel dat waarschijnlijk in scheiding ligt gezien hun bootje op de kant en besluiten dan om terug te gaan naar de voorlaatste stek. 
Daar vissen we weer met een stukje vis onder een dobber. Als we net aan de soep zitten schuif de pen van Popke weg. Een aanslag levert een baars op. Waar er één zit zijn er meer blijkt hier het geval als we in korte tijd drie baarzen vangen. Zelf hengel ik dropshottend nog een snoekbaarsje van het talud. Omdat het kermis is in het dorp besluiten we het vroeg voor gezien te houden en ons in het feestgedruis te storten. Volgende week maar weer eens kijken.