Gelukkig, het ijs is uit de vaarten, we kunnen vissen! Ik schrijf deze woorden echt met enig opluchting omdat aan het begin van deze week het er even naar uitzag dat de vrijdagavond nog enige vorst zou brengen en met de huidige temperatuur van het water zou dat absoluut een ijslaagje geleid hebben. En dat zou betekenen dat het geplande visdagje van enige weken geleden niet door zou kunnen gaan. Ook vorige week was dat het geval en kon de afspraak met Popke niet doorgaan. Het leek er deze week dus ook even op maar gelukkig wijzigde de zienswijze der weerprofeten en zodoende kon de dag gewoon doorgaan. Het beloofde druk te worden in Mantgum. Wel drie boten werden er te water gelaten maar vooraf was al het nodige aan de hand. We moeten even de deelnemers van deze visdag erbij pakken. Allereerst boot 1: Fred en Bobby, boot 2: Freerk en Rienk en als laatste zouden Caty en ik aanwezig zijn. Van te voren viel nog even het nodige te overleggen over eten etc. dus ik zocht contact met Fred. Ik kreeg echter een Spaans sprekende jongedame aan de lijn die waarschijnlijk trachtte uit te leggen dat zijn telefoon onbereikbaar was. Volgens Bobby kost een mededeling van een dergelijke dame zomaar € 2,00 als je niet snel ophangt. Fred zat in de Dominicaanse republiek maar reageerde wel middels een SMS. Hij nam woensdag contact op. Aldus geschiedde. Een aanvangstijd, een verzamelplaats en de mogelijkheid tot eten werd geïnventariseerd en ik gaf keurig antwoord. Om tussen 08.30 en 09.00 uur verzamelen bij de Wjukken en het eten regel ik. Het kon doorgaan. Achteraf hoor je dan van een onderlinge email uitwisseling tussen de overige deelnemers. “Ik ben benieuwd of Freerk wel akkoord gaat met die tijd, immers hij is het liefst bij het dagen al op het water. Maar Fred speelde de vermeende onschuld door te roepen dat ze in Mantgum volgens Hans toch niet voor tien uur gaan bijten. Allemaal dingen die achteraf aan het licht komen. Als je even met Freerk en Rienk staat te praten in afwachting van de anderen. Dan hoor je ook dat Fred zich een klein beetje verslapen heeft en dus passen we het programma een beetje aan. Bobby in eerste instantie bij mij in de boot, dit kon omdat Caty met een behoorlijke keelpijn verstek moest laten gaan. Zo door Mantgum vissend de komst van Fred afgewacht en toen naar de Swette. Het aanbeten wilden in het begin niet vlotten. Pas op de Swette namen we de eerste snoek waar. Ze zat even aan de bijhengel maar wist zich van de Timber Tiger te bevrijden. Bobby en ik hadden elkaar lange tijd niet gezien dus we hadden voldoende bij te praten. Na enige tijd kozen we voor een zijvaart van de Swette maar de snoeken waren niet echt enthousiast te noemen. Pas toen Bobby en ik bezig waren om een muskusrattenval van de nodige vis te verlossen belde Fred dat hij een mooie snoek aan de hengel had. We waren vlakbij dus zo in de boot en Fred kon met zijn vangst op de foto. Freerk die achterop kwam wist ook een mooie snoek te haken en toen Bobby en ik onze weg vervolgden ging er bij ons ook één aanhangen. De zon probeerde het eens even flink en brak zowaar een beetje door. Bobby en ik hadden het er net over gehad. Wat licht in het water zou het wel doen. Het gebeurde. De hengel dreunde krom in de steun. <!–
WriteFlash('http://foto.poask.com/#21‘);
//–>http://foto.poask.com/#21
Mijn telefoon ging en Caty vroeg of ze nog mee kon. Ze was aardig opgeknapt en bereidt een flink stuk te lopen om in te kunnen stappen. Bobby dus zoals gepland bij Fred in de boot en ik een stukje varen om Caty op te pikken. Samen visten we weer terug naar de anderen. Onderwijl vingen we nog snoek ook waaronder een mooi exemplaar van 92 cm (net nog gemeten heren!). Deze snoek zat vol met bloedzuigertjes die als een ware regen van de snoek afvielen toen deze boven water was. De bodem van de boot lag vervolgens bezaaid met deze wezentjes. We troffen de mannen halverwege de route. Ze hadden er nog wat bijgevangen. We draaien nog een keer terug om naar het dorpje en daar vingen we wederom een paar snoeken. Allemaal prachtige vissen die goed in het vel zaten. Tegen een uur of vier sneden Caty en ik een stukje af om de maaltijd voor te bereiden. We visten onderwijl nog wat hotspots af maar vingen er niets meer bij. De andere boten namen de lange route terug en vingen nog een snoek bij. In totaal kwamen er 13 snoeken bovenwater. Tegen een uur of half zes stond ik bij de trailerhelling te wachten en kon ik aan de opstijgende zwermen vogels zien dat ze naderende waren. Na het traileren werd de snert als welkome hap genoten aan onze eettafel. Tegen achtten namen we met een vervolgafspraak afscheidt van elkaar. Een mooie visdag met mooie snoeken. Mannen bedankt!