De dag der missers!
Vandaag vis ik met Tjibbe en Mark Busstra. Vader en zoon uit Utrecht. Mark is een collega van mij en zijn vader ken ik van een Dirk de Boer Bokaal weekend. Tijdens de visbeurs van de Deinende Dobber hadden ze onze stand bezocht en toen was de principe afspraak snel gemaakt. Vandaag dus de dag! Om even over negen zijn ze bij mij voor de deur. Ze waren al eerder in Mantgum en kwamen daar ter plekke er achter dat het vinden van een huis in ons dorp toch iets meer tijd in beslag kan nemen dan gedacht. Enfin, al doende leert men en na een bakje, het aanbieden der geschenken, overigens dank daarvoor en dat had echt niet gehoeven maar het wordt zeker gewaardeerd, konden we snel naar het water. Pyt Paulusma had voorspeld dat het overwegend droog zou blijven en dat leek uit te komen. Een bleek zonnetje trachtte naast de mist, ook het dunne ijslaagje van het water en de boot te verdringen. De voorspelde wind uit noordwest bleef voorlopig uit. We maken een slagje door Mantgum om de motor even warm te stoken. Onderwijl geef ik een kleine rondleiding door het dorp. Een kleine twee jaar geleden heb ik voor mijn werk een kleine workshop geregeld en daarbij de nodige kennis over ons dorp en de omgeving verzameld. Die kennis komt me elke vistrip van pas, je kunt dan wat extra informatie over dit deel van Friesland geven. Bij het gemaal draai ik de boot, geef een korte uitleg en de pluggen kunnen overboord. Tjibbe vist met een testmodel plug terwijl Mark en ik een Timber Tiger als aas benutten. Al snel krijg ik beet van een brasem die ik in de staart haak. Even lijkt het wat maar al snel krijg ik in de gaten dat het niet klopt. Na het vangen varen we door naar de Swette.
 |
 |
 |
 |
Nauwelijks zijn we de Swette opgevaren of Mark haakt de eerst snoek. Gelukkig, niet snoekloos denk ik snel! We vervolgen onze weg, draaien een zijvaart op. Na een duiker haak ik een oude bekende snoek met een sluiterstaart. Ik ken haar van een aantal eerdere vangsten en ze is niet ver verkast. Het volgende traject levert een aantal keer een aanbeet op die niet verzilverd wordt. We draaien het volgende brede stuk op en onder de brug is het weer raak. Mark haakt een mooie snoek die ik ook meen te kennen. Een vreselijk kromme hengel en een zich heen en weer krommend lichaam in het water oppervlak doet vermoeden dat het de 94 cm is die ik hier eerder ving. We zullen het echter nooit zeker weten aangezien de snoek zich na drie keer kopschudden weet te bevrijden van de plug. Ik vervang de plug van Tjibbe voor een Timber Tiger en twijfel weer even aan de scherpte van de dreggen maar wuif die twijfel weg, omdat ik gisteravond nog alle haken gecontroleerd heb. Jammer maar soms gebeurd het op die manier. We varen verder en Tjibbe mist zomaar drie snoeken op rij. Ik vind het extra jammer omdat ik graag wil dat hij een snoek vangt. Ze zijn toch wel scherp sluimert het in mijn achterhoofd? Onder een volgende brug haak ik weer een snoek maar ook die weet ik te verspelen. Juist als ik aan de persoon op de brug, die vroeg of we wat gevangen hadden, verklaar dat het matig is, duikt de snoek op de plug. Ik verklaar hem een echte “publieksvisser” te zijn die alleen maar vangt als er toeschouwers bij zijn maar zoals ik al zei, ik verspeel deze snoek. Wederom is er een beetje twijfel over haakscherpte.
We draaien en vissen het traject terug. Misschien doen de missers het nog een keer maar dat blijkt ijdele hoop. Op een nieuw stukje water mist Mark nog een snoek, een fraaie kolk verraad de snoek die nog even snel mijn plug ook aantikt maar ook ik haak de vis niet. We vissen het traject nog eens terug. En dan is het de beurt aan Tjibbe. Een mooie maatse snoek prijkt aan zijn Timber Tiger. Even later heeft Mark het twijfelachtige genoegen weer een grote snoek te haken. Op een plaats waar mijn vrouw ooit een 102 cm ving, buigt de Compre diep, is de roering in het water kenmerkend voor een grote snoek en schiet de Timber Tiger plotsklaps uit het water, Mark zwaar balend achterlatend. Hoe scherp is scherp schiet het door mijn gedachten.
We komen weer op een smal stukje water en daar weten we nog een paar snoeken te vangen. Het exemplaar van Tjibbe meet 74 cm en is de grootste vangst van vandaag. De duiker onderdoor en dan zijn ook de weergoden ons niet meer gunstig gezind. Een fikse bui stort zich over ons uit. We schuilen even onder een erg lage brug en vervolgen onze tocht over de Swette. De rest van de tocht blijft snoekloos en we traileren net voor donker. Na een klein pilsje, een beerenburgertje en een uitstekende maaltijd, nemen we voldaan afscheid van elkaar. We spreken af het eens te herhalen. Dank voor het aangenaam verpozen! Wederzijds!
Resumé van vandaag. Zes snoeken in de boot en tien missers. Ik krijg wat van scherpe haken. Overigens, het testmodel verliest alleen door nat te worden al de kleurlaag en is bij deze afgekeurd. Er wordt vanavond iemand niet blij!