Machtige momenten!
Ik zou kunnen volstaan met deze volzin maar dan had u vandaag bij ons in de boot moeten zitten. Omdat zulks niet aan de hand is dan maar een stukje op het internet. Eigenlijk begint deze visdag op vrijdagmorgen om een uur of zeven als ik met twee honden naar buiten loop en ik Popke, die onderweg is naar zijn werk, tref. Of ik al een afspraak heb voor aanstaande zaterdag. Nee, antwoord ik maar ik ga zeker vissen. Kunnen we mooi samen en de afspraak was gemaakt. Op zaterdagochtend om zeven uur rijden we Mantgum uit naar de beoogde visplaats. We moeten even wachten op een paar collega vissers maar dan kunnen wij ook aan de gang. Enige minuten later ligt de boot te water we beginnen te slepen met pluggen. Popke heeft na het lezen van dit weblog besloten om de Timber Tiger die sinds kort in zijn bezit is, te proberen. We varen een kleine tweehonderd meter als een snoek een poging doet mijn Timber Tiger te grijpen. Popke besluit dat we deze snoek een tweede kans geven. Het snoekje werkt vrijwillig mee en de hatelijke nul is verdwenen. Binnen vijf minuten is de beurt aan Popke die vanaf dat moment overtuigd is van de vangkracht van een Timber Tiger. Zo varen we naar een beoogde visstek waar we het met een stukje vis onder een hoempie ploempie dobber op snoekbaars willen proberen. Als snel wordt mijn staartje van een blei gegrepen en een heuse wolhandkrab komt aan de oppervlakte. Gelukkig schud ik dat ding van de haak. Dan is het de beurt aan Popke. Hij vist met de kop van mijn bleitje en de aanbeet is prachtig plots. Dan komt de pen weer boven. Staat even stil en loopt dan weer weg. Popke slaat en iets massiefs openbaart zich aan de hengel. Dat massieve blijkt een oud walbeschoeingspaaltje te zijn.
 |
 |
 |
 |
Dan blijft het stil. We besluiten het vertikaal te proberen. Dat blijkt echter ook loos. Zo vissen we een uur of twee. We besluiten te verkassen en slepend vangt Popke onderwijl nog een mooie snoek. Op de andere stekken is het met de snoekbaars even slecht gesteld. Wel vangt Popke nog een mooie puntgave zeventiger snoek maar daar blijft het dan ook bij. We besluiten nog een stuk te trollen. Varen een zijvaart van het kanaal waar we op vissen in en leggen zo zeker een kilometer of zes visloos af. Dan maar terug naar de plaats waar we met de Timber Tigers een aantal snoeken hebben gevangen. Daar aangekomen krijgt Popke een ingeving. We proberen het gewoon vertikaal vanaf die hoek tot die boot en dan zien we wel hoe het loopt. Zijn vertikaalhengel staat in “no time” zo krom als een hoepel en we vangen wederom een snoek. Kort daarop is het weer raak. Dan mag ik eindelijk eens aan het fenomeen vertikaal op snoek proeven maar deze los ik helaas. De tweede keer dat ik de kans krijg is het wel bingo. Zo gaat het een paar keer achter elkaar. Een aanbeet, een misser, opnieuw proberen en dan bingo. We staan al vlot op negen snoeken. Dan voor een klein steigertje openbaart zich de eerste snoekbaars. Ook hier gebeurt wat schijnbaar gebeuren moet. Deze moeten we eerst missen om ze vervolgens te vangen. De eerste snoekbaars die in de boot komt is precies genoeg voor ons thuis. Ik verlos hem uit zijn leiden en verheug me al op de smaak van dit beestje. De tweede snoekbaars lijkt Popke wel lekker en dus hebben ze thuis ook een aandenken, zij het tijdelijk, aan onze inmiddels totaal omgeslagen visdag. Door onze vele dubbele aanbeten genieten we dubbel. Ons voorspellend vermogen is inmiddels ook tot een verbluffend niveau gestegen. Nog een tien meter en dan beginnen ze weer! Voor het steigertje is het weer bingo! We moeten deze nog maar even een tweede kans geven! Alle voorspellingen worden bewaarheid. De laatste snoek die we vangen heeft kort daarvoor echt even goed aan de haak gezeten. We hadden er beide geen cent voor gegeven dat deze snoek het nog eens zou doen. Ook deze blijkt in de herkansing weer volledig mee te willen werken. We vissen zo alles bij elkaar 16 vissen de boot binnen. Zien in totaal meer dan twintig vissen, krijgen vijf aanbeten waarvan we niet weten wat er aan gezeten heeft, maar realiseren ons dat we een fantastische visdag hebben gehad. Zeker als we vlak voor de trailerhelling worden ingehaald door de boot die ’s ochtends voor ons trailerde. “En?” “Drie kleintjes” Popke en ik kijken elkaar veelbetekenend aan: “Ach, bij ons was het ook niet veel!”