Het is ruim anderhalve week geleden dat ik aan mijn knie geopereerd ben en ik mag de komende twee weken nog steeds mijn knie niet belasten maar toch lukt het me dankzij mijn vismaat en zwager Cock om op het water te komen. Het moet wel een mooi gezicht zijn geweest. Zo’n halve kreupele die via een soort glijbaantje professorisch maar geheel pijnloos en zeer doeltreffend in een boot wordt geladen. Het been hoog een kussentje er onder en daar gaan we dan. Het is een prachtige dag. Mijn vrouw heeft me goed aangekleed en dat is maar goed ook. Het begint zowaar fris te worden. Cock stuurt de boot de Swette op en al na een paar meter is het bingo. De Poask baitcaster staat in een mooie hoepel. Dat belooft wat! Het duurt daarna echter wel enige tijd voor de volgende aanbeet komt. Die mis ik dan ook prompt. De volgende ook en die daarna wederom. Het festival der missers. Gelukkig vangt Cock een mooie snoekbaars. Op een bepaald ogenblik vraagt Cock aan mij of we die sloot wel eens ingevaren zijn. Ik antwoord negatief. We besluiten het erop te wagen en ontdekken op die manier een prachtig stukje nieuw emplooi. Aan het einde van de dag noteren we elf snoeken en een mooie snoekbaars. Voorwaar dus een mooie visdag. De snoeken hadden allemaal de maat. De grootste was 75 cm.